หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5349

หูหม่าซือโน้มตัวเข้าไป ผิวปากขณะมองหน้ากระดาษ สูดหายใจเข้าลึกๆ “มณีสวรรค์ระดับสูงหมื่นชิ้น! คนบ้าที่ไหนกันใช้เงินทิ้งขว้างแบบนี้?”

“คนที่หวังจะปลดปล่อยวิญญาณมารแสนดวงไปทั่วชั้นหก” เฉินผิงตอบ “ตำหนักลำดับหกต้องการให้วิญญาณมารเหล่านั้นดูดพลังของอารามเหลยหยินและแคว้นเฉินเพื่อเข้ายึดครอง ในแคว้นเฉิน คงมีคนทรยศที่ตั้งใจสร้างความโกลาหลในนครหลวง อาจจะต้องการโค่นล้มราชาคนปัจจุบัน การที่องค์หญิงหนีออกมาพิสูจน์แล้วว่ามีความแตกแยกภายใน ตำหนักวิถีมารต้องการวิญญาณที่แข็งแกร่งเพื่อสร้างยาวิญญาณอสูร วิญญาณแสนดวงเปรียบเสมือนทองคำบริสุทธิ์สำหรับพวกมัน”

หญิงสวมผ้าคลุมหน้าพยักหน้า “วิเคราะห์ถูกต้องแล้ว เฉินผิง อีกเรื่องหนึ่ง เมื่อคืนนี้นักรบแคว้นเฉินปิดประตูตะวันตกของนครหลวง พวกเขากำลังตามล่าโจรที่ขโมยวัตถุศักดิ์สิทธิ์ของแคว้น สายของเราบอกว่าพวกเขาตามหาผู้บำเพ็ญเพียรที่ใช้รัศมีมาร คนที่เกี่ยวข้องกับตำหนักวิถีมาร”

เฉินผิงและหูหม่าซือสบตากัน แววตาของทั้งคู่เผยความคิดเดียวกัน

หากนักรบสวรรค์ปิดประตูนครหลวงแคว้นเฉิน ของศักดิ์สิทธิ์ที่หายไปก็ต้องเป็นระฆังเหลยหยินและผู้บำเพ็ญเพียรที่มีรัศมีมารก็ต้องเป็นคนที่ตำหนักวิถีมารส่งมา

ทันทีที่พวกเขาก้าวออกมาจากหอคอยกระซิบ เฉินผิงก็พูดกับหูหม่าซือ “หูหม่าซือ ผมจะมุ่งหน้าไปที่แคว้นเฉิน ถ้าทั้งสามฝ่ายเกี่ยวข้องกับระฆังแปลว่ามีบางอย่างไม่ปกติ ไม่ปกติมากๆ ชาวสวรรค์เย่อหยิ่งทระนงตนและไม่มีทางใช้ศาสตร์มืด หมายถึงส่วนใหญ่นะ ไม่นับเจ้าตำหนักหลิวแห่งตำหนักทวยเทพ ชาวสวรรค์หลายคนในตำหนักทวยเทพแสวงหาพลังโดยไม่เกี่ยงวิธีการ ผมต้องไปแคว้นเฉินด้วยตัวเอง หากแคว้นเฉิน ตำหนักทวยเทพและตำหนักวิถีมารร่วมมือกันจริงๆ คงไม่ง่ายที่จะเอาระฆังเหลยหยินกลับคืนมา”

“ไปเพียงลำพังก็ไม่ต่างกับฆ่าตัวตาย เฉินผิง แคว้นเฉินเต็มไปด้วยผู้บำเพ็ญเพียรชาวสวรรค์ แต่ละคนล้วนหยิ่งผยอง เจ้าจะถูกจับได้ทันทีที่เข้าเมือง ถ้าหากว่าพวกมันยอมให้เจ้าผ่านชายแดนแคว้นเข้าไป” หูหม่าซือตอบ