หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5356

เฟิงเวิ่นหน้าแดงก่ำราวกับไวน์แดง “เหลวไหล! วิธีสร้างอักขระศักดิ์สิทธิ์มีบันทึกไว้ในตำราของเรา เป็นวิชาชั้นยอดในการผสมผสานวิญญาณศักดิ์สิทธิ์และพลังวิญญาณเข้าด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าเจ้าไม่ได้รู้อะไรเลย กล้าดียังไงมาลบหลู่”

“อ้อ? วิธีสร้างอักขระศักดิ์สิทธิ์เหรอ?” เฉินผิงเลิกคิ้วขึ้น ดวงตามีประกายอยากรู้อยากเห็น “ขอเดานะ... ใช้พลังจิตแทรกแซงขณะจารึกอักขระศักดิ์สิทธิ์ แล้วใช้พลังวิญญาณเลียนแบบแรงสั่นสะเทือนนั้น ถ้าเคล็ดลับมีเท่านี้ วิชานี้ก็ตกยุคไปแล้ว”

เฉินผิงหยุดพูดครู่หนึ่งก่อนจะพูดเสียงดังขึ้น “อักขระศักดิ์สิทธิ์ไม่ใช่อื่นใด นอกจากกฎธรรมชาติที่ถูกกำหนดขึ้น ไม่ใช่บังคับให้เกิด วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ต้องซึมเข้าไปในตัวอักขระเอง เหมือนน้ำที่ไหลผ่านหินไปโดยไม่ต้องให้ใครสั่ง ยึดติดกับวิธีทื่อๆ มากเกินไปมีแต่จะผูกมัดพลังวิญญาณและสิ้นเปลืองโดยเปล่าประโยชน์”

เขาวิเคราะห์ด้วยน้ำเสียงธรรมดา แต่กลับชี้ให้เห็นจุดบกพร่องอย่างแม่นยำ แม้แต่จื่อหยวนที่เฝ้ามองอยู่ห่างๆ ก็ยังอดทึ่งไม่ได้

แก้มของเฟิงเวิ่นแดงก่ำ “ไร้สาระ!” เขาตวาด “แคว้นเฉินปกป้องศาสตร์นี้มานานนับพันปี คนนอกอย่างเจ้าเป็นใครกันถึงได้กล้าดูหมิ่น ถ้าเราโง่เขลาขนาดนั้น ก็จงแสดงปัญญาอันสูงส่งของเจ้าให้พวกเราเห็น!”

เฉินผิงหัวเราะเบาๆ พลางหันไปมองตาศิษย์ทุกคนช้าๆ “ความเข้าใจไม่ได้อยู่ที่การท่องจำตำราหลายเล่ม แต่อยู่ที่การฝึกฝนให้ช่ำชอง เมื่อครู่นี้ผมเห็นศิษย์คนหนึ่งใช้ปราณเซียนเปิดมิติทื่อๆ โดยไม่ใช้หลักการพับงอมิติ จงตั้งวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ให้เป็นกระจกสะท้อนรอยแยกในห้วงมิติ จากนั้นพลังวิญญาณเพียงน้อยนิดก็เปิดประตูบานใหญ่ได้ ง่ายกว่าฉีกผ้าด้วยมือเปล่าเสียอีก”

เขาก้มลง หักกิ่งไม้แห้งและวาดรอยพับเล็กๆ ลงบนพื้น “ลองดูรอยพับนี้” เขาพูดพลางยืดตัวตรง “ปล่อยให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์สัมผัสเบาๆ ลองดูอีกครั้ง”

ศิษย์คนเดิมที่เปิดประตูมิติเมื่อครู่นึกสงสัย และเลียนแบบการเคลื่อนไหวนั้น ครู่ต่อมาดวงตาของเขาก็เบิกกว้าง “จริงด้วย! มิติรอบตัวให้ความรู้สึกนุ่มนวล มันเคลื่อนไหวไปในทิศทางที่ข้าต้องการโดยไม่มีแรงต้านเลย!”