“นับจากนี้ไป ฉันหวังว่าจะไม่มีใครมาวุ่นวายกับฉันอีก เพราะฉันเบื่อเต็มทนแล้ว”
ในขณะที่เฉินผิงปล่อยมือ สี่ผู้เฒ่าก็ล้มก้นจ้ำเบ้าทันที
หลังจากผ่านเหตุการณ์เฉียดตายในครั้งนี้ สีหน้าของสี่ผู้เฒ่าพลันซีดเซียวและแทบไม่เหลือแรงจะลุกขึ้นยืน
ผู้อาวุโสสามรีบเข้ามาช่วยพยุงสี่ผู้เฒ่า “พวกคุณน่าจะเชื่อฟังกันบ้างนะ! ฉันบอกแล้วว่าไม่ได้โกหก”
เมื่อต้าฉางเหล่าเห็นว่าเฉินผิงปล่อยสี่ผู้เฒ่าไป เขาเก็บอาวุธของเขาเข้าไปในฝัก หลังจากที่เข้าใจทุกอย่าง “เข้าใจแล้วครับ ต่อจากนี้เราจะเชื่อฟังคุณคุณเฉิน ผมหวังว่าคุณจะช่วยขับกู่ฉงออกจากร่างกายของพวกเราได้”
“ยื่นมืออกมาสิ” เฉินผิงสั่งอย่างใจเย็น
ในขณะที่ต้าฉางเหล่ารู้สึกงงงวย ผู้อาวุโสสามก็รีบเข้ามาอธิบาย “ต้าฉางเหล่า คุณเฉินแค่ต้องการที่จะช่วยขับพวกมันออกเท่านั้น!”
หลังจากเข้าใจสิ่งที่เฉินผิงตั้งใจจะทำ ต้าฉางเหล่าจึงยื่นมือออกไป ทันทีที่นิ้วมือของเฉินผิงสัมผัสถูก เฉินผิงส่งพลังลำแสงสีแดงเข้าไปยังร่างการของต้าฉางเหล่า เพียงชั่วอึดใจ ต้าฉางเหล่ากลับดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด ในที่สุดปากของเขาก็อ้าออก ก่อนที่เจ้าหนอนตัวสีเลือดจะพุ่งออกมา
ทันทีที่มันตกถึงพื้น มันรีบเลื้อยหนีเข้าในเงามืดเพื่อหลบเลี่ยงแสงแดด
เมื่อเฉินผิงเห็นว่ามันยังมีชีวิตอยู่ เขาจึงกระทืบเท้าเหยียบมันจนตายคาที่
ในขณะเดียวกัน ผู้อาวุโสต่างตกตะลึงกับสิ่งที่พวกเขาได้เห็น เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าเฉินผิงจะสามารถใช้พลังขับพวกกู่ฉงนั่นออกมาได้
ตุบ! ตุบ!
ผู้เฒ่ารองและสี่ผู้เฒ่าคุกเข้าลงต่อหน้าเฉินผิง “คุณเฉินเราขอให้คุณช่วยเอาเจ้ากู่ฉงนี่ออกไปจากร่างกายของพวกเราด้วยเถิด!”
หลังจากที่ใช้ชีวิตมาอย่างยาวนาน พวกเขารู้สึกว่ามันเพียงพอแล้ว หลังจากนี้จะไม่มีใครเป็นเจ้าของหรือคอยบงการชีวิตพวกเขาอีกแล้ว
“ยื่นมือของพวกท่านมา” เฉินผิงพูดขึ้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...