หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5373

เฉินผิงยกขึ้นจิบ แล้ววางจอกลงสัมผัสโต๊ะ “เป็นเกียรติที่ท่านชื่นชม แต่ผมคิดว่าท่านคงไม่ได้เชิญมาแค่เพื่อยกยอและชวนดื่ม ท่านต้องการอะไรกันแน่”

รอยยิ้มของหลิวคุนกว้างขึ้น “ก็ดี ข้าจะขอพูดตามตรง ข้าอยากให้เจ้าอยู่ที่แคว้นนี้และมารับใช้ข้า”

“รับใช้ท่านเหรอ?” เฉินผิงทวนคำพูดนั้น “ฝ่าบาทสั่งให้ผมสืบหาระฆังเหลยหยินที่ถูกขโมยไป ถ้าผมไปรับใช้ท่าน มันจะไม่ขัดกับประสงค์ของฝ่าบาทหรือ”

น้ำเสียงของหลิวคุนอ่อนลง แต่แฝงไปด้วยความเหยียดหยาม “ฝ่าบาททรงเมตตา บางทีอาจจะเมตตาเกินไปด้วยซ้ำ แคว้นเฉินในตอนนี้มีทั้งภัยคุกคามจากภายในและภายนอก ระฆังเหลยหยินหายไป วิญญาณมารรวมตัวกัน และตำหนักทวยเทพจับจ้องราวกับเหยี่ยวหิวโหย จงมารับใช้ข้า และเมื่อได้ขึ้นสู่อำนาจ ข้าจะแต่งตั้งให้เจ้าเป็นแม่ทัพใหญ่ ข้าจะมอบที่ดินนับหมื่นไร่ให้เจ้า รวมทั้งมณีสวรรค์กองโต ทรัพยากรหายากที่สายเลือดมังกรทองของเจ้าปรารถนาจะเป็นของเจ้า”

สายตาของเขาเหลือบมองเอวของเฉินผิงด้วยความโลภ “ว่ากันว่าเจ้าครอบครองกระบี่พิฆาตมังกร ข้าอยากเห็นสักครั้ง แล้วข้าจะมอบทัพองครักษ์ส่วนหนึ่งให้อยู่ใต้บัญชาของเจ้าด้วย”

แววตาของเฉินผิงดูขบขัน ริมฝีปากเผยรอยยิ้มเยือกเย็น มาไม้นี้สินะ คิดจะซื้อใจฉัน แลกกับกระบี่พิฆาตมังกรและสายเลือดมังกรทอง

เฉินผิงวางจอกเหล้าลง “ผมซาบซึ้งในข้อเสนอ แต่ผมเป็นพันธมิตรของแคว้น ไม่ได้รับใช้แคว้น ส่วนกระบี่พิฆาตมังกรเป็นของผม ไม่เคยห่างกาย และขอให้ท่านอย่าเอ่ยถึงเรื่องนี้อีก”

รอยยิ้มเลือนหายไปจากใบหน้าของหลิวคุน “กล้าปฏิเสธข้าหรือ? ข้าเชิญเจ้ามาด้วยความจริงใจ แต่เจ้าตอบกลับด้วยความหยิ่งยโสเช่นนี้หรือ?”

เฉินผิงลุกขึ้นจากม้านั่งหินอย่างไม่เร่งรีบ แสงแดดส่องผ่านโครงตาข่ายของหลังคา ส่องลงมายังลวดลายสีเงินบนแขนเสื้อขณะที่เขาประสานมือเข้าด้วยกัน “ขอบคุณน้ำใจของท่าน หลิวคุน แต่เราเดินคนละเส้นทาง ไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้ว ข้าขอตัวก่อน”

เสียงของหลิวคุนดังก้องในควาเงียบ “คิดจะไปไหน” เขากระแทกฝ่ามือลงบนโต๊ะหิน เสียงดังสนั่นหวั่นไหวราวกับฟ้าร้องจนถ้วยชาสั่น ครู่ถัดมาเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชุดดำก็หลั่งไหลเข้ามาจากทุกทิศทางของโถงจันทรา รัศมีของพวกเขาแผ่พุ่งใส่เฉินผิง

ดวงตาของหลิวคุนหรี่ลงอย่างเย็นชา “ข้าจะให้โอกาสเจ้าครั้งสุดท้าย รับใช้ข้า หรือเตรียมตัวรับมือสิ่งที่จะเกิดจากนี้ หากเลือกผิดข้าจะไม่ปรานี”

“จับตัวมัน!” หลิวคุนสั่งพร้อมกับเจตจำนงสังหารที่พลุ่งพล่าน เสียงตะโกนสะท้อนกับกำแพงแสงสลักอักขระ กระตุ้นให้เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรชุดดำพุ่งไปข้างหน้าราวกับหมาล่าเนื้อที่ถูกปลดปล่อย

อาวุธและมนตร์คาถานับสิบพุ่งทะยานขึ้นสู่อากาศพร้อมกัน ทั้งเปลวเพลิงสีหยก ลูกพลังเงาดำ โซ่ตรวนที่สร้างขึ้นจากวิญญาณ

ผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลการะแปดร่างกำยำเหวี่ยงขวานศึกเล่มยักษ์ ซัดพลังสีทองพุ่งเข้าใส่หัวของเฉินผิง

อีกคนหนึ่งขว้างตาข่ายขยายขึ้นเหนือศีรษะ เส้นด้ายตาข่ายแฝงอักขระคำสาปที่พร้อมจะจับเหยื่อ

เฉินผิงหลบขวานอย่างหวุดหวิด สายลมจากคมขวานพัดผ่านเส้นผมของเขา ในจังหวะเดียวกันก็ฟันกระบี่พิฆาตมังกรขึ้นด้านบน ผ่าตาข่ายคำสาปออกเป็นสองส่วนก่อนที่มันจะคลุมตัวเขาได้