หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5375

“ไม่ อย่าทำอย่างนั้น” เฉินผิงจับข้อมือเธอแน่นแม้จะเหนื่อยล้า “เขาวางแผนไว้แล้ว เขาสร้างอิทธิพลในราชสำนักและในนครหลวงมาหลายปี หลิวคุนย่อมบิดเบือนข่าวสารได้ตามต้องการ ถ้าเข้าไปในวังตอนนี้ เขาจะกล่าวหาว่าเราสองคนสมคบคิดกับคนนอกเพื่อสังหารมหาเสนาบดี ความจริงจะถูกซ่อนใต้คำโกหกด้วยอำนาจของเขา”

จื่อหยวนชะงักไป สีหน้าของเธอหม่นหมองลงเมื่อคิดได้ “แล้วเราจะทำยังไง? เราจะปล่อยให้เขาตราหน้าเราว่าเป็นคนทรยศไม่ได้”

“ต้องเอาตัวรอดก่อน” เฉินผิงพึมพำ “ไม่มีอะไรสำคัญกว่านี้ แล้วค่อยหาทางเปิดโปง”

เสียงฝีเท้าดังก้องไปทั่วหุบเขา ตามมาด้วยเสียงคำรามอันเกรี้ยวกราดของหลิวคุน “เฉินผิง! เจ้าหนีไม่พ้นหรอก! สละกระบี่พิฆาตมังกรและวิญญาณมังกรทองให้ข้า แล้วข้าจะปล่อยให้เจ้ามีชีวิตรอด!”

ความหวาดกลัวและความมุ่งมั่นปรากฎบนใบหน้า ทั้งสองเดินลึกเข้ามาในถ้ำ ฝ่ามือแตะหินชื้นๆ ภาวนาขอให้พบทางออก

ถ้ำสิ้นสุดลงเมื่อถึงทางตัน หลิวคุนอยู่ที่ด้านหลังพร้อมกับกลุ่มผู้บำเพ็ญเพียรชุดดำ ปิดทางหนีเอาไว้

เสียงหัวเราะของหลิวคุนดังก้อง “หนีต่อไปสิ เฉินผิง!”

เขาก้าวเข้ามา ดวงตาเป็นประกายเมื่อสังเกตเห็นจื่อหยวน ความประหลาดใจก็พลันปรากฎ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเย้ยหยัน “จื่อหยวนก็ด้วยหรือ? เจ้าเลือกทรยศหักหลังแทนที่จะภักดีอย่างนั้นหรือ?”

จื่อหยวนเข้ามายืนตรงหน้าเฉินผิงพร้อมเชิดหน้า “โกหกหน้าไม่อาย หลิวคุน! เฉินผิงเป็นแขกของฝ่าบาท เจ้าวางกับดักสังหารเขา แต่กลับตราหน้าว่าเขาเป็นกบฏ เจ้าทะเยอทะยานจนไม่สนราชบัลลังก์และกฎเลยหรือ?”

“กฎ?” หลิวคุนแค่นหัวเราะด้วยความดูถูกเหยียดหยาม แสงไฟจากคบเพลิงส่องกระทบใบหน้าแข็งกร้าวของเขาขณะที่พูดว่า “ในนครหลวงแห่งนี้ คำพูดของข้าคือกฎ เฉินผิงครอบครองอาวุธล้ำค่าและสายเลือดมังกรทอง ทั้งสองสิ่งอาจลุกลามเป็นอันตรายได้ ข้าจะกำจัดเขาเพื่อแคว้นเฉิน” จากนั้นสายตาของเขาก็หันไปมองจื่อหยวน “ถอยไปซะถ้าเจ้ายังมีสมองอยู่ สาวน้อย ไม่อย่างนั้นเจ้ากับเขาจะตายตกตามกัน”

“ถ้าคิดจะแตะต้องเฉินผิงก็ผ่านข้าไปให้ได้ก่อน!” เสียงของจื่อหยวนดังก้องราวกับสายฟ้าฟาดลงในถ้ำ

เธอสะบัดดาบยาวสีฟ้าคราม พลังวิญญาณบริสุทธิ์ไหลไปตามคมดาบ ห่อหุ้มร่างบอบบางของเธอด้วยรัศมีของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลการะดับแปด ความหวาดกลัวบีบคั้นหัวใจของเธอ เธอรู้ว่าตัวเองสู้หลิวคุนไม่ได้ กระนั้นก็ไม่ยอมถอยหนี

“โง่เง่า” หลิวคุนขู่พลางหรี่ตา