หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5384

ราชาจินสูดลมหายใจยาว พยายามควบคุมสติอารมณ์ “เจ้าโชคดีนักที่กลับมาได้ เฉินผิง แล้วเราจะเอายังไงต่อ ลูกสาวข้าถูกจับตัวไป และป่านนี้คนของเขาคงวิ่งพล่านทั่วนครหลวงแล้ว”

“ตอนนี้ต้องกลับนครหลวงและเข้าควบคุมเมือง” เฉินผิงอธิบาย “ผมมั่นใจว่าหลิวคุนวางกับดักไว้ในเมือง ดังนั้นถ้าเราชักช้า เขาจะใช้โอกาสนี้เข้ายึด ส่วนองค์หญิง เราจะส่งหน่วยสอดแนมไปตามหาให้เจอแล้วค่อยวางแผนช่วยเหลือ”

ราชาจินพยักหน้า “ได้! เอาตามนั้น เฉินผิง! ออกคำสั่งกลับนครหลวงได้!”

กองทหารทัพหลวงทำตามทันที กีบม้าย่ำพื้นดินขณะที่ขบวนเคลื่อนตัวไปทางเหนือ เข้าสู่ประตูเมืองทิศเหนือ

เฉินผิงและจื่อหยวนขี่ม้าเคียงข้างราชา ประสาทสัมผัสตื่นตัวเพื่อรับมืออันตรายที่อาจมาเยือน

ไม่นานจากนั้น ยอดกำแพงสีทองของนครหลวงก็ผุดขึ้นเบื้องหน้า สว่างไสวด้วยแสงอาทิตย์

แต่เมื่อเข้ามาใกล้ ความกลัวก็ก่อตัวขึ้นในใจเฉินผิง ประตูทิศเหนือถูกปิดไปแล้ว เหล่าทหารทัพองครักษ์ยืนเรียงรายอยู่บนกำแพง และเบื้องหน้าพวกเขาคือรองแม่ทัพของหลิวคุน

“ฝ่าบาทกลับมาแล้ว! เปิดประตู!” แม่ทัพโจวตะโกน เสียงของเขาได้ยินไปทั่ว ธงทัพหลวงสะบัดเหนือหมวกเกราะของเขา

รองแม่ทัพองครักษ์ยิ้มน้อยๆ “ราชางั้นหรือ? ตอนนี้นครหลวงรับคำสั่งมหาเสนาบดี หากไม่มีคำสั่งของท่าน จะไม่มีใครได้รับอนุญาตให้เข้าไป!”

ราชาจินสูดหายใจเข้า “อะไรนะ?” ถ้อยคำนั้นดูเหลือเชื่อ

ใบหน้าของเขาถมึงทึง “หลิวคุนกล้าทรยศข้าได้ยังไง!”

“ฝ่าบาท ท่านหูตามืดมัวขนาดนั้นเชียวหรือ” รองแม่ทัพร้องตอบ “มหาเสนาบดีคือผู้ถูกเลือก อีกไม่นานเขาจะปกครองทั่วทั้งชั้นหก ยอมแพ้ซะ เขาอาจไว้ชีวิตท่าน!”

“เหลวไหล!” ราชาจินคำรามลั่น “หลิวคุนมันจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ การทรยศของเขาคือมลทินของแคว้นเฉิน จงเปิดประตูให้ข้าซะ ไม่เช่นนั้นข้าจะไม่เมตตา!”