หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5385

ภายในศูนย์บัญชาการชั่วคราวในเมืองชิงเฟิง แสงเทียนไหวไปตามแรงลม ทอดเงาพาดผ่านผนังผ้าใบ ราชาจินนั่งที่หัวโต๊ะ

เฉินผิงยืนอยู่ทางขวา ขณะที่จื่อหยวนยืนห่างๆ ข้างหลังทั้งสอง ระหว่างทั้งสามคนคือแผนที่ของนครหลวงและเส้นทางโดยรอบ แผ่บรรยากาศเคร่งเครียดออกมา

ราชาจินพูดอีกครั้ง เสียงเบาลง “เฉินผิงพูดถูก มีเพียงความสามัคคีเท่านั้นที่จะจบวิกฤติครั้งนี้ได้”

เขาใช้มือแตะแผนที่ “ทางตะวันตกคือช่องเขาอัสดงที่ถูกครอบครองโดยจ้าวชิง ศิษย์ของข้าเอง ความภักดีของเขาไม่มีข้อกังขา ทางตะวันออกเฉียงใต้คือป้อมปี่ชุ่ยของหลินเย่ว ตระกูลของเขารับใช้ราชสำนักมานาน และจะไม่มีวันยอมก้มหัวให้หลิวคุน และถึงแม้ว่าหยิงฉาผู้บัญชาการหน่วยข่าวกรองจะยังอยู่ในนครหลวง แต่เขาเพิ่งส่งข่าวมาว่าสายลับกว่าครึ่งของเขาเตรียมพร้อมแล้ว กำลังรอสัญญาณบอกให้เริ่มลงมือ”

“ขอแค่ท่านออกคำสั่ง ฝ่าบาท จื่อหยวนจะจัดการให้เอง” เฉินผิงตอบด้วยน้ำเสียงเฉียบคม “เธออยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับเก้า ทหารยามทั่วไปไม่อาจหยุดยั้งได้ และสถานะพิเศษของเธอก็ไม่น่าจะทำให้หลิวคุนสงสัย”

“วางใจเถิด ฝ่าบาท” จื่อหยวนกล่าวพลางโค้งคำนับ “ข้าจะไม่ทำให้ท่านผิดหวัง!”

ราชาจินเอื้อมมือไปหยิบพู่กันและหมึกโดยไม่ลังเล ตวัดเส้นอยู่พักหนึ่ง ประดับตรามังกรหลวงบนจดหมาย เขาใส่ไว้ในมือของจื่อหยวน ราวกับฝากหัวใจของแคว้นไว้กับเธอ

จื่อหยวนรับมาแล้วพุ่งออกไปข้างนอกสู่ราตรี ราวดาวหางที่ถูกกลืนหายไปในท้องฟ้าไร้แสงจันทร์

เฉินผิงมองร่างของเธอที่เลือนหายไป ริมฝีปากเม้มแน่นราวกับภาวนาในใจ

หุบเขาไร้วิญญาณเกือบจะพรากเธอไปครั้งหนึ่งและหอสะกดมารก็สร้างบาดแผลให้กับวิญญาณของเธอฉันจะไม่ยอมให้อันตรายแตะต้องจื่อหยวนอีก หลังจากที่เราได้ใกล้ชิดร่วมกัน...

“ราชาจิน ผมต้องกลับอารามเหลยหยิน” เฉินผิงกล่าวพลางหันหลัง “ระฆังมังกรสะกดได้ชั่วคราว แต่ถ้ามีอะไรผิดพลาด วิญญาณมารจะเป็นอิสระ”

ราชาจินลุกขึ้นจากที่นั่ง “เดินทางปลอดภัย สหายข้า ให้นักรบทัพหลวงสักคนไปกับเจ้าดีไหม?”

“ไม่จำเป็น ฝ่าบาท ให้พวกเขาอยู่เคียงข้างท่าน หลิวคุนอันตรายกว่ามาก” เฉินผิงตอบ

พูดจบเฉินผิงก็ส่งพลังมังกรเข้าไปในระฆัง ผิวสีสัมฤทธิ์สั่นไหว ปล่อยเสียงคำรามเกรี้ยวกราดดุจมังกร จากนั้นก็ปะทุขึ้นเป็นแสงสีทอง ผลักรัศมีมารกลับลงสู่หุบเหว

ถึงกระนั้นก็ไม่มีใครกล้าประมาท ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนบนต่างใช้พลังทั้งหมดที่เหลือต้านวิญญาณมารไม่ให้หลุดออกมา

ขณะเดียวกันที่สำนักมหาเสนาบดีในนครหลวง หลิวคุนเผชิญหน้ากับร่างที่ถักทอขึ้นจากเงา

พลังสีดำเข้มปกคลุมชายแปลกหน้าตั้งแต่หัวจรดเท้า เห็นเพียงดวงตาสีแดงคู่หนึ่งเปล่งประกาย ชายผู้นั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเซี่ยหวู่หยิง ผู้อาวุโสใหญ่แห่งตำหนักวิถีมาร

“มหาเสนาบดี ท่านเรียกข้ามาเพียงเพื่อทำลายผนึกวิญญาณมารมารอย่างนั้นหรือ?” เขาถามเสียงแหบแห้ง “ตำราพิธีกรรมเป็นของวิเศษที่เป็นกุญแจสำคัญในการทำลายผนึก หากไม่มีตำรา แม้แต่พลังของเราสองคนรวมกันก็ทำอะไรไม่ได้ หยุดเพ้อฝันเสียที!”

หลิวคุนกัดฟันแน่น แม้น้ำเสียงจะยังนุ่มนวล “ผู้อาวุโสเซี่ย อย่าเพิ่งปฏิเสธข้าเร็วนัก ตาแก่หัวดื้อนั่นจะไม่ยอมมอบตำราให้เราเด็ดขาด และเวลาก็ไม่คอยท่า จริงอยู่ที่ข้าได้ตัวองค์หญิง แต่ก็คงถ่วงเวลาได้ไม่นาน เจ้าตำหนักลำดับสามกำลังคาดคั้นข้าเพื่อหาคำตอบเรื่องการสมรส หากเราไม่ตอบฝายนั้นก็จะยิ่งสงสัย หากตำหนักทวยเทพและราชาจินร่วมมือกัน ท่านกับข้าจะถูกบดขยี้เป็นผุยผง!”