หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5386

หลิวคุนหยุดครู่หนึ่ง ก่อนจะหยิบเหรียญตราสีดำสนิทออกมาจากกระเป๋า อักขระมารบิดเบี้ยวอยู่ทั่วพื้นผิว พ่นไอเย็นยะเยือกออกมา “นี่คือตราอัญเชิญมารที่ข้าพบในกองสมบัติของราชาองค์ก่อน ว่ากันว่ามันสามารถสื่อสารกับวิญญาณมารที่ถูกผนึกไว้ได้ เมื่อรวมกับอาคมกร่อนวิญญาณของตำหนักวิถีมาร และแก่นโลหิตของผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลกาสามร้อยคน เราอาจทำลายผนึกโบราณนั่นได้”

ดวงตาตาสีแดงเข้มของเซี่ยหวู่หยิงมีประกายความโลภขณะที่จ้องเหรียญตราชั่วร้าย

หลังจากสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาก็พยักหน้า “ตกลง ครั้งนี้เอาตามแผนท่าน พรุ่งนี้พบกันที่สุสานใต้พิภพ หากแผนล้มเหลวข้าจะไม่ปราณี!”

พูดจบเซี่ยหวู่หยิงก็สลายตัวเป็นหมอกดำทะมึนที่ไหลออกไปผ่านกำแพงหิน ทิ้งไว้เพียงความเงียบงัน

หลิวคุนมองความมืดเลือนหายไป ปากเผยรอยยิ้มคมกริบ “เมื่อวิญญาณมารฟื้นคืนชีพ มื้อแรกของพวกมันคือเจ้า เซี่ยหวู่หยิง!” เขากระซิบ

ไม่ช้าวันใหม่ก็มาถึง

สุสานใต้พิภพคือเขตต้องห้ามที่ซ่อนเร้นใต้แคว้นเฉิน ทอดตัวเบื้องล่างท่ามกลางอากาศเย็นยะเยือกในความมืดมิดไร้ก้นบึ้ง ตรงใจกลางมีกำแพงโดมสีทองอร่ามสลักอักขระโบราณ นั่นคือผนึกที่ตรึงวิญญาณมารไว้

เหนือกำแพงแสง หลิวคุนและเซี่ยหวู่หยิงสลักวงแหวนอาคมขนาดใหญ่ลงบนหินที่ถูกไอเย็นกัดกร่อน อาคมแผ่เจตจำนงสังหารอันน่าสะพรึงกลัว

ผู้บำเพ็ญเพียรชุดดำสามร้อยคนนั่งขัดสมาธิที่ใจกลาง ใบหน้าซีดเผือดและว่างเปล่า จิตใจของพวกเขาถูกทำลายไปแล้วด้วยวิชาลับของหลิวคุน ตอนนี้เป็นเพียงทาสนักรบของเขา

เซี่ยหวู่หยิงยืนอยู่ตรงกลาง นิ้วขยับสร้างผนึกพร้อมบริกรรมคาถาชวนขนลุก เลือดของผู้บำเพ็ญเพียรเหล่านั้นเดือดพล่าน ปั่นป่วนเป็นเส้นสีแดงและจมลงสู่แกนกลาง อาคมกร่อนวิญญาณตื่นขึ้น ปลดปล่อยหมอกดำพุ่งเข้าใส่กำแพงทองคำ

หลิวคุนพุ่งทะยานขึ้นด้านบน มือกำตราอัญเชิญมารไว้แน่นขณะที่เขาตะโกน กระแทกเหรียญตราสีดำเข้ากับโดมส่องแสง ท้าทายวิญญาณมารให้ตอบรับคำเรียกของเขา

หลิวคุนไม่พูดอะไร สายหรี่ลงเมื่อความมุ่งมั่นเริ่มสั่นคลอน

แม้ว่าเขาจะเป็นผู้บัญชาการทัพองครักษ์แห่งนครหลวง แต่กองกำลังส่วนใหญ่ต้องรักษาการณ์ หากเสียผู้บำเพ็ญเพียรขั้นเซียนโลการะดับแปดหนึ่งพันคนอาจก่อให้เกิดการต่อต้านได้ และความวุ่นวายจะสะเทือนไปทั่วเมือง

หมายความว่าเราต้องใช้ตำราพิธีกรรมเท่านั้นหรือ?

หลิวคุนกัดฟันแน่น ความรู้สึกลังเลแวบเข้ามาในใจ แต่เพื่อครอบครองชั้นหก เขาจึงฝืนข่มมันไว้ “ข้ารู้ว่าอำนาจของท่านในตำหนักวิถีมารมีมากแค่ไหน ผู้อาวุโสเซี่ย ท่านช่วยส่งคนมาเพิ่มได้ไหม? เมื่อทำลายผนึกได้ พลังของวิญญาณมารจะเป็นของเราทั้งสอง!”

เสียงหัวเราะของเซี่ยหวู่หยิงเย็นชา “เป็นของเราอย่างนั้นหรือ ท่านช่างทะเยอทะยานเสียจริง มหาเสนาบดี ความจริงคือท่านลืมเรื่องทำลายผนึกไปได้เลยถ้าไม่มีตำราพิธีกรรม อีกอย่างเหล่ายอดฝีมือของตำหนักวิถีมารไม่ได้อยู่ที่ชั้นหก นายท่านไม่มีวันยอมสละผู้บำเพ็ญเพียรนับพันเพียงเพื่อสนองความทะเยอทะยานของท่าน”