หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5396

มารกลืนวิญญาณนำสมุนของเขาไปยังอารามเหลยหยิน เขาหยุด เงยหน้าขึ้นมองยอดเขาสูงชัน ลมหายใจแฝงด้วยความขมขื่นที่ฝังแน่นในตัวเขามานาน นับหมื่นปีที่เขาถูกขังอยู่ใต้ภูเขาลูกนี้

ระหว่างทางขึ้นเขา ฝูงชนรวมตัวกันอยู่แล้ว พวกเขาคือยอดฝีมือจากทั่วสารทิศในชั้นหก

เสียงพูดคุยเงียบลงทันทีที่พวกเขามองเห็นคลื่นสีดำเบื้องล่าง

วิญญาณมารหนึ่งแสนดวงและผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามารนับหมื่น ทำเอาความกล้าหดหาย

ที่น่าหวาดหวั่นยิ่งกว่าคือวิญญาณมารหมื่นดวงที่ยืนเรียงรายด้านหลังมารกลืนวิญญาณ แต่ละตนแผ่รัศมีสังหารรุนแรง

ตอนเป็นแค่วิญญาณมารยังมีพลังมหาศาลเช่นนี้ ตอนที่พวกเขายังมีกายเนื้อจะแข็งแกร่งขนาดไหน

ทุกคนบนภูเขาตึงเครียด ความกลัวเข้าปกคลุม วิญญาณมารเหล่านี้แข็งแกร่งยิ่งกว่าในตำนานเสียอีก

แม้แต่ราชาจินและพันธมิตรยังคิดหนัก สายตาจับจ้องมารกลืนวิญญาณ หวาดหวั่นขึ้นมาเมื่อระลึกได้ว่ามารตนนี้ต้องขมขื่นเพียงใดหลังถูกผนึกนานนับพันปี

ท่ามกลางสายตาของผู้คน เจ้าสำนักหยุนเซี่ยหรี่ตาลง เมื่อเขาสังเกตเห็นผู้อาวุโสถือดาบสองคนที่ยืนอยู่ด้านหลังมารกลืนวิญญาณ หัวใจของเขาก็เต้นแรง

ผู้อาวุโสเหล่านี้เป็นนักดาบ พลังของพวกเขาไม่อาจหยั่งถึง

หมื่นปีก่อน นักดาบเผ่ามารผู้มีชื่อเสียงโด่งดังในชั้นหกมีอยู่สองคน คนหนึ่งชื่อหวู่ชวง และอีกคนคือเฉินเจี้ยน

เจ้าสำนักไม่รู้หน้าตาของพวกเขา แต่สัญชาตญาณบ่งบอกว่านักดาบผมขาวทั้งสองคนที่อยู่ตรงหน้าเขาคือตำนานเหล่านั้น

ผู้บำเพ็ญเพียรนับหมื่นและกองทัพวิญญาณมารยืนเผชิญหน้าห่างกันหลายกิโลเมตร ไม่มีฝ่ายใดรุกคืบหรือถอย

ในที่สุดราชาจินก็ส่งสัญญาณ ฝ่ายเขาเริ่มลงไปยังหุบเขาอย่างระมัดระวัง

การถอยทัพไม่ใช่ทางเลือกอีกแล้ว ถึงเวลายืนหยัด

"เจ้าหลุดพ้นจากผนึกแล้ว" ราชาจินตะโกน เสียงของเขาก้องกังวาน "ด้วยกองทัพของเจ้า จงตามหาดินแดนเงียบสงบเพื่อปกครองและพักฟื้นร่างกาย การต่อสู้ไม่เป็นผลดีต่อใคร มีแต่จะทำให้เราสองฝ่ายเสียเลือดเสียเนื้อ หากพ่ายแพ้เจ้าจะถูกพันธนาการอีกครั้ง"

"อ่อนแอน่าสมเพช" มารกลืนวิญญาณเย้ยหยัน "เจ้าไม่มีสิทธิต่อรอง พวกเจ้าต้องการผนึกข้า แต่กลับไม่มีใครเก่งพอจะขังข้าได้ เอาชีวิตรอดจากข้ายิ่งไม่ต้องพูดถึง"

เสียงเหยียดหยามดังไปทั่วที่ราบ ผู้บำเพ็ญเพียรนับหมื่นก้มหน้าลง ใบหน้าเต็มไปด้วยความละอาย