หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5397

มู่ไป่อี้ละสายตาจากชายชุดเขียวเพียงแวบเดียว ไม่ตอบอะไรแล้วหายวับไป

ฉับ!

ก่อนที่สายตาของคนอื่นจะมองทัน ชายชุดเขียวก็ถูกตัดขาดออกเป็นสองท่อน เลือดและเครื่องในไหลทะลักลงพื้น

ความเงียบสงัดปกคลุม ทุกคนตะลึงงัน ใบหน้าซีดเผือดเมื่อได้กลิ่นเลือด นี่ไม่ใช่การประลอง แต่เป็นการเข่นฆ่า

มู่ไป่อี้อยู่ที่ขั้นเซียนโลการะดับเก้า พลังระดับนั้นจะขึ้นเป็นเจ้าสำนักใหญ่ก็ยังได้ แม้จะอยู่ในชั้นหกก็ตาม

มู่ไป่อี้ก้าวออกมาจากหมอกเลือด เสื้อคลุมสีขาวยังคงไร้รอยเปื้อน สีหน้าเรียบเฉย “ส่งยอดฝีมือตัวจริงออกมา” เขากล่าว “ข้าไม่อยากเสียเวลากับขยะ”

“ข้าจะสู้กับเจ้า” เสียงหนึ่งดังขึ้น ร่างหนึ่งร่อนลงมาจากท้องฟ้า พร้อมกับสายลมที่พัดฝุ่นให้ฟุ้งกระจายรอบเท้าของเขา

"นั่นเหลิงหยุน ยอดฝีมืออันดับห้า!" ผู้คนกระซิบคุยกัน

อันดับยอดฝีมือมีเฉพาะผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามนุษย์และอสูรเท่านั้น ไม่นับเผ่ามาร

แม้แต่ในอาณาจักรแดนสรวง ผู้บำเพ็ญเพียรเผ่ามารก็ยังถูกเหยียดหยาม

เหลิงหยุนโค้งคำนับและกล่าว "โปรดชี้แนะข้าด้วย"

"อันดับยอดฝีมืออะไรกัน ไร้สาระ!"

น้ำเสียงสงบนิ่งของมู่ไป่อี้ดังทั่วฝูงชน หยามเกียรติเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรของชั้นหก

ดวงตาของเหลิงหยุนเย็นชา พลังวิญญาณขั้นเซียนโลการะดับแปดปะทุ เขาฟาดฟันด้วยดาบเหมันต์ คมดาบเยือกเย็นราวกับสลักจากน้ำแข็ง

"หยุดพล่าม! แสดงฝีมือออกมา!" เหลิงหยุนตะโกน

เขาพุ่งไปข้างหน้า ปลายเท้าแตะหิน ร่างกายพุ่งทะยานราวกับศรหลุดจากคันธนู คมดาบตวัดเป็นรอยสีขาว ตรงไปที่หัวใจของมู่ไป่อี้

แม้แต่ราชาจินที่ดูอยู่ห่างๆ ก็พยักหน้าและอุทาน "ดาบนั่นเร็วจริงๆ!"

เคร้ง! ดาบปะทะกรงเล็บ พลังที่ไหลเข้ามาทำเอาแขนของเหลิงหยุนชา เขาต้องถอยไปสามก้าวกว่าจะทรงตัวได้

"กระบวนท่าแรก ทุ่งน้ำแข็ง!"

ดาบหมุนวน เงาดาบนับร้อยกระจายออกไป ดาบแต่ละเล่มกลายเป็นผลึกน้ำแข็งและพุ่งเข้าหามู่ไป่อี้ ชั่วพริบตานั้นพื้นดินถูกปกคลุมด้วยเกล็ดน้ำแข็ง อากาศปริแตกใกล้แหลกสลาย

มู่ไป่อี้แค่นเสียง หอกของเขาตวัดปลดปล่อยรัศมีมาร เข้าปะทะกับผลึกน้ำแข็งและบดขยี้จนกลายเป็นผงระยิบระยับ

"วิชากระจอก!" เขาพุ่งขึ้นไป หอกแทงลงมาราวกับฟ้าผ่า รัศมีมารที่ปลายหอกบิดเบี้ยวกลายเป็นใบหน้าปีศาจส่งเสียงกรีดร้องแหลมสูง

"กระบวนท่าที่สอง หิมะถล่ม!" เหลิงหยุนฟันดาบขึ้นฟ้า แสงสีขาวพุ่งออกมาจากดาบ ก่อกำเนิดเป็นปราณดาบหิมะจำนวนมากที่ฟันใส่ใบหน้าปีศาจ

เสียงระเบิดดังกังวาน พัดฝุ่นผงบนพื้นกระจาย

เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรจ้องมองการประลองพร้อมกลั้นหายใจ

เจ้าสำนักหยุนเซี่ยกำหมัดทั้งสองข้างแน่น "เหลิงหยุนใช้พลังจนแทบหมดตัวแล้ว แต่มู่ไป่อี้ยังเคลื่อนไหวอย่างคล่องแคล่ว แข็งแกร่งจริงๆ!"