หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5412

"ไม่นึกว่าเจ้าจะรับท่านั้นได้" จุนปู้หุ่ยลุกขึ้นยืนช้าๆ ใบหน้าอ่อนเยาว์ของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น "คงถึงเวลาปลดปล่อยพลังที่แท้จริงของข้าแล้ว"

เขายกมือทั้งสองขึ้น ทันใดนั้นมิติรอบตัวก็เริ่มบิดเบี้ยว พลังประหลาดแผ่กระจายออกสู่ภายนอก

สีหน้าของราชาครึ่งอสูรเปลี่ยนไปในทันที เขาสัมผัสได้ถึงพลังอันน่าสะพรึงกลัว ราวกับพลังนั้นบีบคั้นวิญญาณของเขา

ดวงตาของเฉินผิงเบิกกว้าง "นั่นมัน... จุติมิติงั้นเหรอ?"

จุติมิติเป็นหนึ่งในพลังที่ลึกลับและทรงพลังที่สุด สิ่งที่แทบไม่มีใครควบคุมได้ แต่จุนปู้หุ่ยในร่างเด็กน้อยกำลังใช้วิชานั้น

ราชาจิน ฟ่านเทียนหยูและคนอื่นๆ ต่างมองด้วยความตกตะลึง พวกเขาไม่นึกว่าเด็กคนนี้จะเป็นยอดฝีมือที่สามารถใช้พลังแห่งมิติได้

สายตาของจุนปู้หุ่ยคมกริบ “คุกขังมิติ!” ทันใดนั้นพื้นที่รอบตัวราชาครึ่งอสูรหมิงหวางก็แข็งทื่อราวกับถูกหยุด ร่างกายของเขาถูกตรึง ขยับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว

“เป็นไปไม่ได้!” ราชาครึ่งอสูรคำรามอย่างตื่นตระหนก ปลดปล่อยพลังวิญญาณอย่างร้อนรน

แต่พลังของคุกขังมิติรุนแรงเกินกว่าจะต้านไหว เขาไม่อาจขยับเขยื้อนได้

จุนปู้หุ่ยก้าวไปข้างหน้าช้าๆ เขายกมือขวาขึ้น รัศมีมารสีดำกลายเป็นดาบมารเรียวบาง เขาวางลงบนหน้าผากของราชาครึ่งอสูร “เจ้าแพ้แล้ว”

ราชาครึ่งอสูรจ้องมองดาบที่วางบนหน้าผากตัวเอง แม้จะไม่อยากยอมรับ แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว

เขารู้ตัวว่าหมดทางสู้

จุนปู้หุ่ยชักดาบมารกลับมา และคุกขังมิติก็สลายไป

ราชาครึ่งอสูรหมิงหวางเซถอยหลังไปหลายก้าว ใบหน้าซีดเซียว ลมหายใจแผ่วเบา ขวัญกำลังใจหดหาย

เขาก้มหน้าลง ไม่กล้าสบตาใคร ทั้งอับอายและคับข้องใจ

สนามรบเงียบสงัด ทุกคนตกตะลึง พูดอะไรไม่ออกอยู่นาน