หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5421

“ช่างมันเถอะ” เซี่ยหวู่หยิงพึมพำ น้ำเสียงสงบนิ่ง “ยังมีอีกมากมายรอข้าในวันหน้า”

เขาเก็บถุง หันหลังให้กับเหล่ามนุษย์ที่กำลังหลบหนี และล่องลอยไปตามเงามืด ตามเส้นทางของมารกลืนวิญญาณไป

การต่อสู้ระหว่างเฉินผิงกับนักดาบชราทั้งสองดำเนินไปอย่างดุเดือดท่ามกลางการปะทะนับสิบครั้ง แต่ละครั้งสูบพลังจากกายของเขา แขนร้อนผ่าว ฝ่ามือชาและเหงื่อไหลอาบหน้าผาก แม้แต่แสงสีทองของกระบี่พิฆาตมังกรก็ยังหรี่ลง ราวกับว่ากระบี่รู้สึกเหนื่อยล้า เฉินผิงเหลือบมองผ่านหมอกแวบหนึ่ง เห็นผู้รอดชีวิตกลุ่มสุดท้ายบนสันเขาอันไกลโพ้น ในที่สุดก็หนีพ้นกองทัพมาร ความโล่งใจทำให้อกของเขาเริ่มผ่อนคลาย

“ได้เวลาหนีแล้ว” เขากระซิบซึ่งเบาเกินกว่าใครจะได้ยิน

เขาขยับหลอกล่อไปทางซ้ายและฟาดกระบี่พิฆาตมังกรอย่างรุนแรง เล็งไปที่หน้าผากของหวู่ชวง ผู้เฒ่ายกดาบทั้งสองขึ้นปัดป้อง ในจังหวะนั้นเฉินผิงหมุนตัว เตะเศษหินออกไป แล้ววิ่งทะยานไปตามแนวต้นไม้ฝั่งตรงข้าม หนีห่างจากทั้งมิตรและศัตรู จนกระทั่งผืนป่ากลืนกินแสงสีทองที่ส่องประกายรอบเขาไปจนหมด

หวู่ชวงและเฉินเจี้ยนพุ่งเข้าไล่ล่า แต่เฉินผิงปลดปล่อยลำแสงดาบออกไปหลายระลอก จันทร์เสี้ยวสีทองลอยอยู่กลางอากาศ บีบให้ผู้เฒ่าต้องฝ่าฟันไปก่อนจะไล่ตามได้ เมื่อกำแพงแสงจางหายไป ป่าก็เหลือเพียงความเงียบ

“ช่างเถอะ ต้องไปหามารกลืนวิญญาณก่อน” เฉินเจี้ยนกล่าว ผู้เฒ่าทั้งสองพยักหน้าอย่างเคร่งขรึมและกระโดดตามรัศมีของเจ้านายไป

เบื้องหน้าไกลออกไป มารกลืนวิญญาณคำรามกึกก้องผ่านหุบเหว ขี่หลังสิงโตขนาดมหึมา กีบเท้าแต่ละข้างของมันเหยียบขยี้หินแตกละเอียดเป็นผง สายตาดุร้ายของเขามองตามราชาจิน ผู้ซึ่งเดินโซเซพร้อมเลือดที่ไหลอาบไหล่ข้างหนึ่ง “ราชาจิน!” จอมมารคำรามเสียงแสบหู “มอบตำราพิธีกรรมให้ข้า แล้วข้าจะละเว้นไม่ทำลายวิญญาณของเจ้า!” ราชาจินรู้สึกถึงรสเลือดทุกลมหายใจ เส้นลมปราณเจ็บปวดทุกครั้งที่เท้าของเขากระทบพื้น และภาพที่เขาเห็นก็พร่ามัว ถึงกระนั้นเขาก็ยังถือหีบทองคำใบเล็กไว้ ซึ่งเป็นความหวังสุดท้ายของชั้นหก และสาบานว่าถ้าไม่ตายจะไม่ยอมปล่อยมันไป

ราชาจินทุ่มพลังวิญญาณที่เหลืออยู่น้อยนิดลงไปที่ขา เท้าของเขาย่ำไปตามพื้นที่ปกคลุมไปด้วยใบไม้ ขณะที่รอบตัวมีแต่ผืนป่า ทว่าความหนาวเย็นจากหมอกสีดำที่อยู่เบื้องหลังเขายังคงเกาะติดแน่น มาพร้อมกับเจตจำนงสังหารที่หมายจะทำลายวิญญาณของเขา

“ในเมื่อไม่ยอมจำนน เจ้าก็ต้องถูกลงโทษ!”

มารกลืนวิญญาณลุกขึ้นยืนและสะบัดมือข้างหนึ่ง รัศมีมารของเขาหมุนวน กรงเล็บยาวสีดำสนิทราวกับมีดโกนปรากฏขึ้น พุ่งทะลุอากาศไปยังหลังของราชาจิน ชั่ววินาทีนั้นเขารู้สึกเย็นยะเยือก พยายามกลิ้งตัวหลบ แต่กรงเล็บนั้นก็มาถึงตัวเขาแล้ว