หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5422

เฉินผิงวิ่งหนีเอาชีวิตรอดผ่านป่ารกทึบ แบกร่างราชาจินพาดบนไหล่ เลือดอุ่นๆ ไหลลงบนเสื้อคลุมของเฉินผิง เลือดสีแดงแต่ละหยดทำให้ฝีเท้าของเขาช้าลง และทุกครั้งที่เขาสะดุด หมอกควันที่ไล่ตามมาก็คืบคลานเข้ามาใกล้

เบื้องหลังพวกเขา เสียงคำรามของทหารวิญญาณนับไม่ถ้วนดังขึ้น อากาศยามกลางคืนทั้งเย็นยะเยือกและหิวโหย พร้อมที่จะกลืนกินราชาและเฉินผิง

“เฉินผิง... แบบนี้คงไม่ไหว” ราชาจินกระซิบ ลมหายใจสั่นระริกรดคอที่เปียกเหงื่อของเฉินผิง “วิญญาณพวกนั้นมีมากเกินไป ไม่ว่าเราจะเร็วแค่ไหน พวกมันก็จะตามเราทัน”

“อย่าเพิ่งท้อแท้” เฉินผิงสวนกลับ ขบกรามแน่นจนเส้นเลือดบนหน้าผากนูน “เราจะหนีรอดให้ได้ ต้องทำให้ได้”

“ไม่มีความหวังแล้ว” ศีรษะของราชาจินส่ายช้าๆ “ฟังข้า ตำราพิธีกรรมไม่ควรตกไปอยู่ในมือพวกมาร แต่พวกเราหมดทางเลือกแล้ว เฉินผิง หมดหนทางแล้ว”

มือของเขาที่เย็นเฉียบดึงหีบสีทองใบเล็กออกมาจากชายเสื้อคลุม แล้ววางลงบนอกของเฉินผิง

“ไม่ได้!” เสียงปฏิเสธของเฉินผิงดังก้องท่ามกลางสายลมโหมกระหน่ำ “ถ้ามารกลืนวิญญาณชิงตำราพิธีกรรมไปได้ ชั้นหกก็ถึงคราวล่มสลาย”

“ไม่มีเวลาเถียงแล้ว” ราชาจินพูดเสียงแหบพร่า น้ำเสียงหนักแน่นแม้ร่างกายจะสั่นเทา “แผนของข้าคือรักษาชีวิตเรา เฉินผิง มีชีวิตอยู่ต่อไป ชิงตำราพิธีกรรมกลับคืนทีหลัง ปกป้องชั้นหกเอาไว้”

ไกลออกไป เงาของมารกลืนวิญญาณพุ่งทะลุผ่านต้นไม้ หมอกดำควบแน่นเป็นมือขนาดมหึมาที่ฉีกกระชากท้องฟ้าและพุ่งตรงไปยังผู้หลบหนีทั้งสอง

“หนีไป เดี๋ยวนี้!” ราชาจินคำราม ความโกรธและความสิ้นหวังปะปนกัน

แม้เสียงตะโกนจะแผ่วลง เขาก็ขว้างหีบทองคำไปในทิศทางตรงข้าม ลอยไปในอากาศราวกับดวงอาทิตย์ที่กำลังจะดับ

หีบสมบัติเปล่งประกายลอยละลิ่ว กระทบกับพื้นดินและเปิดออก

“ตำราพิธีกรรม!” เสียงของมารกลืนวิญญาณสั่นเครือด้วยความกระหาย

จอมมารละทิ้งเหยื่อ กระโดดลงจากหลังสิงโตและพุ่งใส่สมบัติที่ร่วงหล่น ดวงตาเต็มไปด้วยความโลภ