หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5423

ด้วยปลายนิ้วที่ดำสนิทดุจหมึก มารกลืนวิญญาณลากนิ้วตามร่องที่ประทับอยู่บนปกตำราพิธีกรรม เขาพึมพำคาถาอันเก่าแก่ เงามืดลอยวนเวียนอยู่ในมือของเขาและเลื้อยรอบตำราสีทองราวกับงู

เสียงดังซี่ๆ ดังก้องในอากาศ หน้ากระดาษของตำรากระพือเปิดออก อักษรโบราณหลายบรรทัดพุ่งทะยานขึ้นและรวมตัวกันบนท้องฟ้า กลายเป็นตราสัญลักษณ์ขนาดมหึมาที่แผ่รัศมีศักดิ์สิทธิ์กดดัน

“จงสลาย!”

เสียงคำรามของเขาดังก้องไปทั่วหุบเหว เขากระแทกตำราพิธีกรรมเข้ากับก้อนหิน

ตำราทองคำสัมผัสกับผนึกอันเก่าแก่ แรงผลักดันทั้งสองบิดเบี้ยวเข้าหากันในชั่วพริบตา ทันใดนั้นนครหลวงก็สั่นสะเทือน รอยแยกฉีกผ่านผืนดิน เศษหินกระเด็นกระดอนลงมาราวกับสายฝน

อักขระบนก้อนหินบิดเบี้ยว แตกกระจายและดับลง แสงอันบอบบางถูกกลืนกินทีละน้อยโดยหมอกดำ

ชั่วพริบตาต่อมา เสียงระเบิดที่ดังยิ่งกว่าฟ้าร้องก็ดังกึกก้องไปทั่ว เสาหินแตกสลายเผยให้ทางลงสู่หุบเหวอเวจี

ลมหายใจที่เย็นยะเยือกยิ่งกว่าน้ำแข็งพุ่งออกมาจากข้างใต้ พร้อมกับเสียงโหยหวนที่ไร้ความสงบ บ้าคลั่งและเก่าแก่ เสียงของดวงวิญญาณที่ลอยอยู่ในความมืดมิดมานานนับหมื่นปี

มารกลืนวิญญาณโน้มตัวไปข้างหน้า มองลงไปในเหว ใจกลางมีกำแพงสีทองขนาดใหญ่ที่สลักด้วยอักขระโบราณ ภายในนั้นคือวิญญาณสีดำสนิทนับไม่ถ้วนพุ่งชนกำแพงแสง การปะทะแต่ละครั้งทำให้แสงจางลงทีละน้อย

“นั่นคือผนึกที่แท้จริง” เขาพูดเสียงต่ำด้วยความยำเกรง

เฉินเจี้ยน ผู้อาวุโสที่ยืนอยู่ทางขวาของมารกลืนวิญญาณไม่อาจระงับความตื่นเต้น “บรรพบุรุษแคว้นเฉินหลั่งเลือดตัวเองเพื่อสร้างผนึก” เขาพูด “ทำลายมันซะ แล้ววิญญาณมารทุกดวงจะอยู่ใต้บัญชาของเรา!”

เสียงหัวเราะของมารกลืนวิญญาณเยือกเย็น เขาหยิบตำราพิธีกรรมขึ้นมาอีกครั้ง

ครั้งนี้เขาเปิดมันออก แสงทองเจิดจ้าพุ่งทะลักออกมา ทะลักล้นสู่ห้วงเหวดุจแสงตะวัน

ตัวอักษรเรืองแสงนับร้อยหลุดออกจากหน้ากระดาษและพุ่งลงสู่เบื้องล่าง แต่ละตัวเปรียบเสมือนหอกแห่งแสงที่พุ่งไปยังโล่ที่อ่อนกำลังลง