หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5445

“สามหาว!” หนึ่งในสี่องครักษ์สวรรค์ตะโกนพลางก้าวไปข้างหน้า เสียงของเขาดังลั่น “ท่านเจ้าตำหนัก ได้โปรดอนุญาตให้ข้าแสดงให้พวกมันเห็นว่าดาบของเราคมเพียงใด”

หลิงซื่อพยักหน้า “ได้ ให้พวกมันได้รู้ว่าตำหนักทวยเทพคือของจริง”

ร่างขององครักษ์กระพริบ พริบตาหนึ่งเขายืนข้างหลิงซื่อ วินาทีถัดมาเขาปรากฏตัวต่อหน้ามารกลืนวิญญาณ หอกแทงตรงไปที่อกของมาร เสียงคำรามของพลังศักดิ์สิทธิ์พุ่งออกมาจากอาวุธ

ความตกใจปรากฎบนสีหน้าของมารกลืนวิญญาณ หมอกสีดำพวยพุ่งออกมาจากร่างและก่อตัวเป็นโล่ตั้งรับหอกศักดิ์สิทธิ์

ตูม!

แสงและความมืดปะทะกัน คลื่นระเบิดสาดซัดกระหน่ำ กระเบื้องหินร่วงลงสู่พื้นเป็นทอดๆ

หอกขององครักษ์สะท้อนกลับ ทำให้เขาต้องถอยไปหลายก้าว เหงื่อผุดขึ้นตามผิวกาย ส่วนมารกลืนวิญญาณตัวสั่นสะท้าน เลือดสีดำไหลออกมาจากมุมปากข้างหนึ่ง

“เป็นแค่องครักษ์ แต่กลับแข็งแกร่งขนาดนี้เลย?” ดวงตาสีเหลืองของจอมมารเบิกกว้าง ทั้งโกรธเกรี้ยวและเกรงขาม “ข้าคงดูแคลนตำหนักทวยเทพเกินไป”

เขาตระหนักขึ้นมาได้ แม้ว่าเขาจะบดขยี้ผู้บำเพ็ญเพียรส่วนใหญ่ในชั้นหกได้ง่ายดาย แต่เมื่อเผชิญกับองครักษ์สวรรค์จากชั้นแปด ซึ่งเป็นยอดฝีมือขั้นเซียนปุถุชนระดับห้าและแกร่งกว่าตัวเขาที่พลังยังไม่กลับมาเต็มที่

เขาต้องถ่วงเวลา เมื่อร่างใหม่ของเขาเสร็จสิ้น ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหนหรือแม้กระทั่งความตายก็ทำอะไรเขาไม่ได้

เมื่อถึงตอนนั้น เขาจะยืนหยัดอย่างไม่สะทกสะท้าน แม้กระทั่งต่อหน้าผู้บำเพ็ญเพียรจากชั้นเก้า

องครักษ์สวรรค์คำราม พุ่งเข้าใส่มารกลืนวิญญาณอีกครั้ง หอกทองคำของเขาทะลวงอากาศ เกิดเป็นภาพของเงาหอกที่ส่องประกาย

มารกลืนวิญญาณไม่กล้ารับการโจมตีตรงๆ เขาจึงหลบ รัศมีมารสีดำตวัดออกไปราวกับแส้หนาม

แสงสีทองและหมอกดำทมิฬปะทะกันเหนือนครหลวง ดังสนั่นหวั่นไหวทำลายหลังคาบ้านเรือนและแผ่นหินเบื้องล่างแตกเป็นหลุมลึก

โครม!

แสงสีทองและเงาปะทะกันอย่างไม่หยุดยั้ง นครหลวงสั่นสะเทือน พื้นหินสั่นไหวราวกับเมืองอาจพังทลายได้ทุกเมื่อ

ขณะเดียวกันบนพื้นดิน เฉินผิง ราชาจิน หลิงเย่วและคนอื่นๆ ก็เริ่มปะทะกับเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรมาร

ร่างของเขาพร่าเลือนในแนวข้าศึก ราวกับยมทูตที่ไม่มีใครหยุดได้

ราชาจินไม่ยอมนิ่งเฉย ดาบทองคำของเขาฟาดฟันเป็นวงกว้างอย่างรุนแรง ทุกดาบแฝงพลังสะท้านฟ้า

เมื่อเผชิญหน้ากับวิชาดาบอันทรงพลังของเขา เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรมารไร้ทางชนะ