หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5446

ในที่สุดหูหม่าซือก็เผยพลังที่ซ่อนอยู่ เครื่องรางพุ่งออกมาจากมือของเขา สร้างสายฟ้าสีม่วงที่ยิงทะลุหัวใจมารคนหนึ่งก่อนที่ร่างจะร่วงลงพื้น

การต่อสู้ทวีความรุนแรง ทั้งสองฝ่ายห้ำหั่นอย่างดุเดือด ไม่รู้จักเจ็บปวดและไม่มีความเมตตา ดวงตาแดงก่ำด้วยความบ้าคลั่ง

ที่ด้านบน องครักษ์สวรรค์และเหล่าแม่ทัพมารรีดเค้นพลังอย่างเต็มที่ แสงสีทองและสีดำสนิทประสานกันเจิดจ้า บดบังได้ทั้งแสงจันทร์และตะวัน

ร่างของเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรกองสูงตระหง่านชวนสยดสยอง เลือดไหลซึมลงแผ่นหินปูถนน ไหลลงไปรวมตัวกันเป็นลำธารสีแดงเข้มที่เคลื่อนตัวลงสู่พื้นชั้นล่าง

มารกลืนวิญญาณลอยอยู่เหนือสมรภูมิ เสื้อคลุมสีดำปลิวไสวไปตามลม ดวงตาสีเหลืองลุกโชนด้วยความโกรธที่แทบจะควบคุมไม่อยู่

เขานึกไม่ถึงว่าองครักษ์สวรรค์ที่หลิงซื่อพามาจะประจันหน้ากับแม่ทัพมารของเขาได้สบาย ยังไม่นับกองทัพนักรบเกราะทอง

ชุดคลุมสีครามของหลิงซื่อโบกสะบัด ในที่สุดเธอก็เคลื่อนไหว กาลเวลาราวกับจะบิดเบี้ยวเมื่อเธอลงมือ

เธอสะบัดมือหนึ่งครั้ง ไม่มีเสียงดังสั่นสะเทือนหรือแสงสว่างเจิดจ้า มีเพียงแรงกดดันอันเงียบงันที่แผ่ทั่วฟ้า

ความหวาดกลัวเข้าครอบงำมารกลืนวิญญาณจนใบหน้าซีดเผือก

พลังที่แผ่ออกมาจากตัวเธอทำเอาเขาแทบลืมทุกสิ่ง

เขาพยายามหนี แต่แขนขากลับแน่นิ่ง เหมือนถูกตรึงด้วยพันธนาการล่องหน

“เป็นไปไม่ได้! เจ้าแข็งแกร่งถึงขนาดนี้ได้ยังไง?” มารกลืนวิญญาณกรีดร้อง เสียงของเขาแหบแห้ง

หลิงซื่อมองเขาด้วยความเฉยเมย ราวกับว่าเขาเป็นเพียงมดแมลง “มารกลืนวิญญาณ ความตายของเจ้ามาถึงแล้ว” น้ำเสียงของเธอไม่ได้ร้อนรนหรือเร่งรีบ มีเพียงพลังอำนาจ

“รับทราบ ท่านเจ้าตำหนัก!”

ท่ามกลางแผ่นหินแตกร้าว เหล่านักรบเกราะทองและสี่องครักษ์สวรรค์ตอบรับคำสั่ง เสียงของพวกเขาดังก้องกังวานดุจฟ้าผ่า

กระแสพลังพวยพุ่งด้านหลังพวกเขา นักรบแต่ละคนอัดพลังบำเพ็ญเพียรทั้งหมดที่มีเพื่อเตรียมรับมือศึกที่กำลังจะมา

หลิงซื่อหันกลับมา ชุดคลุมสีฟ้าของเธอสะบัดไปตามสายลม “เฉินผิง ราชาจิน หลิงเย่ว จื่อหยวน ไปได้! เราต้องโค่นมารกลืนวิญญาณก่อนที่เขาจะได้ร่างสมบูรณ์คืนมา!”

เธอกลายร่างเป็นลำแสงพุ่งทะยานสู่ใจกลางพระราชวัง เฉินผิงและคนอื่นๆ ตามไป ปลายดาบเปล่งแสงตัดกับความมืด

ทันทีที่ผ่านประตูชั้นแรกมาได้ กำแพงวิญญาณก็พุ่งออกมาจากความมืด เหล่าวิญญาณเข้าขัดขวาง ส่งเสียงขู่ฟ่อและตะกุยกรงเล็บไปข้างหน้า