หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5447

เหล่าวิญญาณกระโจนเหมือนหมาบ้า ไร้สติและไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไม่สนใจว่าร่างที่ผุพังของพวกมันจะอยู่รอดได้นานแค่ไหน ขอแค่ได้เข่นฆ่าก็พอใจแล้ว

“ฆ่ามัน!” เฉินผิงคำรามราวเสียงกลองศึก

กระบี่พิฆาตมังกรตวัดเป็นวงโค้งสีทอง ทุกครั้งที่ฟันจะตัดร่างวิญญาณมารขาด แสงเรืองรองของกระบี่กวาดล้างพวกมันราวกับลมพัดใบไม้แห้ง วิญญาณหลายสิบดวงสลายกลายเป็นขี้เถ้าลอยฟุ้ง

ทว่ากระแสน้ำเชี่ยวกรากกลับทวีความรุนแรงขึ้น ทุกครั้งที่วิญญาณมารถูกสังหาร จะมีอีกสิบตัวพุ่งทะยานมาข้างหน้าไม่หยุด

ราชาจินที่อีกด้านปลดปล่อยพลังแห่งแสง ดาบทองคำของเขาควงเป็นวงกว้าง สร้างอาณาเขตอันเงียบงันท่ามกลางเสียงกรีดร้อง

ถึงกระนั้นพวกมันก็ปรากฏตัวไม่หยุด วิญญาณมารสองแสนดวงร้องโหยหวน ถาโถมดั่งระลอกคลื่น

หลิงซื่อขมวดคิ้วแน่นขึ้นทุกวินาที เธอไม่นึกว่ามารกลืนวิญญาณจะใช้กลยุทธ์น่าละอายเช่นนี้

วิญญาณมารอ่อนแอ แต่จำนวนมหาศาลของพวกมันกำลังซื้อเวลาให้มารกลืนวิญญาณ

“ขืนเป็นแบบนี้คงไม่ดีแน่ เราต้องฝ่าไปให้ได้เดี๋ยวนี้!” เสียงของหลิงซื่อดังขึ้น

เธอหยุดเคลื่อนที่และตะโกน “รวมพลข้างหลังข้า ข้าจะเปิดทางเอง!”

พลังระเบิดออกมาจากร่างของเธอ พลังสีฟ้าอ่อนพุ่งทะยานสู่ภายนอก หลอมรวมเป็นโล่แสงสูงตระหง่าน

ทุกจุดที่กำแพงแห่งแสงผ่าน วิญญาณมารจะกรีดร้องและแตกสลายเป็นเขม่าควัน แม้แต่แม่ทัพมารที่แข็งแกร่งกว่าก็ยังไม่อาจต้านทาน

หลิงซื่อนำหน้า คนอื่นๆ บุกทะลวงตามหลัง กำแพงสีฟ้าเปิดเส้นทางสู่พระราชวัง

เบื้องหลังพวกเขา วิญญาณมารรวมตัวกันอีกครั้งและพุ่งตามมา คลื่นสีดำที่บดบังท้องฟ้าหมายจะหยุดยั้งหลิงซื่อ

ครืน!

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน