หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5454

หากเป็นผู้บำเพ็ญเพียรธรรมดา คงเสียทั้งเลือดเนื้อและสติหากใช้วิชานี้ แต่พลังของมันนั้นเหนือชั้นเปลี่ยนรัศมีมารเสี้ยวเล็กๆให้กลายเป็นพายุคลั่งที่ถล่มวังทั้งหลังให้ราบคาบได้

มารกลืนวิญญาณที่เข้าตาจนในที่สุดก็เลือกวิธีนี้ใช้วิชาต้องห้ามที่สูบกินเลือดและความเกลียดชังของตัวเองเปลี่ยนให้เป็นพลังมหาศาล

มารกลืนวิญญาณแหงนหน้าคำราม "ฮ่าๆๆขอแค่ได้ฆ่าเจ้า ข้ายอมทำทุกอย่าง!"

ร่างของเขาที่ถูกหมอกสีเลือดปกคลุมเริ่มเป็นรูปร่างรัศมีที่ออกมาจากกายหนาแน่นขึ้นเรื่อยๆ "วันนี้เจ้าต้องตายไม่มีทางเลี่ยงได้!"

พริบตานั้นเขาก็หายตัวและพุ่งเข้ามาตรงหน้าเฉินผิง มืองอพร้อมกางกรงเล็บคมกริบ

รัศมีมารสีดำปนแดงเลื้อยไปตามแขนสร้างพลังที่บิดเบี้ยวกระทั่งมิติ

เฉินผิงถอยหนีแต่ก็ยังช้ากว่าความเร็วของอีกฝ่าย

ฉึก!เสียงนั้นดังขึ้นเมื่อกรงเล็บจมลงไปในอกของเฉินผิง

รัศมีมารสีดำและหมอกสีเลือดซึมเข้าไปในตัวเขาลึกลงไปถึงวิญญาณ

"อ๊าก!"

ความเจ็บปวดผุดขึ้นในหัวเฉินผิงจนเขาต้องกรีดร้องเขารู้สึกว่าวิญญาณของตัวเองปั่นป่วนเสียงภูตผีดังระงมในจิตของเขา เหมือนพวกมันกำลังรุมฉีกร่างเขาให้เป็นชิ้นๆ

มารกลืนวิญญาณหัวเราะสะใจ "จ้าวมารสีชาดจงลิ้มรสความเจ็บปวด! เป็นรางวัลที่เจ้าบังอาจลอบกัดข้าในตอนนั้น!"

นานมาแล้วที่ชั้นเก้าจ้าวมารสีชาดกับมารกลืนวิญญาณเคยเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน

ความบาดหมางหยั่งรากลึกเมื่อจ้าวมารสีชาดจู่โจมจากเงามืดมารกลืนวิญญาณผู้เคยไร้เทียมทานเจ็บหนัก

แม้จะถูกจับขังในชั้นหก จอมมารผู้พ่ายแพ้ก็ไม่เคยลืมความแค้นครั้งนั้น

ตอนนี้โอกาสล้างแค้นมาถึงในที่สุดเขาละทิ้งความเมตตาไปหมดสิ้น

เฉินผิงกัดฟันจนเลือดซึมในปาก "มารกลืนวิญญาณขอให้เจ้ามอดไหม้ในนรก!"