หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5455

เฉินผิงรู้ดีว่าเขาไม่มีทางชนะ

มีทางเดียวที่เขาจะรอดไปได้ และทางนั้นคือหนี

"ท่าเท้าประกายไฟ!" เขาตะโกนใช้พลังที่เพิ่งได้มาจนหมดสิ้น

เพลิงสีทองปะทุขึ้นใต้เท้าพลังวิญญาณระเบิดรอบกายแสงเจิดจ้า

ร่างกายของเขากลายเป็นประกายแสงที่พุ่งไปยังประตูเมือง

มารกลืนวิญญาณตั้งตัวกับความเร็วนั้นไม่ทันกว่าจะรู้ตัวเฉินผิงก็ไปไกลแล้ว

"หนีไม่รอดหรอก!" มารกลืนวิญญาณคำราม

ควันดำรายล้อมรอบตัวเขาขณะไล่ตามเฉินผิง

ทั้งสองเหาะไปตามท้องถนนของนครหลวง ร่างในดวงแสงสีทองและร่างในเงาดำแต่งแต้มท้องฟ้ายามราตรี

เฉินผิงใช้พลังทั้งหมดไปกับท่าเท้าประกายไฟร่างกายที่บอบช้ำของเขาเริ่มล้าลงทุกชั่วขณะ

เท้าของเฉินผิงวิ่งบนพื้นลานต้องแสงจันทร์หัวใจของเขาเต้นระรัวมารกลืนวิญญาณยังคงตามหลังเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ จนเฉินผิงแทบสัมผัสได้ถึงลมหายใจเย็นๆ รดต้นคอ

"หนีไปเถอะ ไม่มีทางที่เจ้าจะรอดได้!"

มารกลืนวิญญาณหัวเราะตามคำพูดนั้นมือสองข้างของเขาสร้างพลังสีม่วงดำหมุนวนที่พร้อมจะถูกปลดปล่อย

เฉินผิงเหลียวกลับไปพลังน่าสะพรึงกลัวที่ไล่ตามหลังนั้นราวกับไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งได้สีหน้าของเขาตื่นตระหนก

เขารู้ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปอีกไม่นานมารกลืนวิญญาณจะตามทัน

"เจ้าหนู เวลาของข้าใกล้หมดแล้ว..." เสียงแผ่วเบาของจ้าวมารสีชาดดังขึ้นในหัวของเฉินผิง "นี่คือสิ่งสุดท้ายที่ข้าจะให้เจ้า..."

ประกายแสงผุดขึ้นในทะเลจิตสำนึกของเฉินผิงเสี้ยววิญญาณของจ้าวมารสีชาดแตกออก ส่งพลังสีทองไหลพล่านในกายเขา

"อะไรกัน?"

มารกลืนวิญญาณเบิกตากว้างร่างของเฉินผิงพร่ามัวและทันใดนั้นก็พุ่งทะยานไปข้างหน้าทิ้งห่างจากผู้ไล่ตามในพริบตา

จ้าวมารสีชาดส่งต่อลมหายใจสุดท้ายให้เฉินผิง เร่งความเร็วของเขาจนเหนือมนุษย์

เฉินผิงกลายเป็นลำแสงสีทองหายลับไปโดยที่ฝุ่นควันยังไม่ทันจาง

มารกลืนวิญญาณได้แต่จ้องมองถนนว่างเปล่า สีหน้าของเขาขุ่นเคือง "บัดซบ หนีไปได้อีกแล้ว!"