หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5457

หลิงซื่อส่ายหน้าผมสีเงินสะบัดไปโดนเกราะเปื้อนเลือด "ข้าไม่เป็นอะไรมาก แค่ต้องพักสักหน่อย"

"เรื่องพักเอาไว้ก่อน" หลิงเย่วแทรกขึ้นด้วยน้ำเสียงกังวล "มารกลืนวิญญาณยึดนครหลวงได้แล้วฟื้นพลังได้เมื่อไหร่เขาจะส่งคนมาล่าเราและพวกมันจะมาที่หุบเขาแห่งนี้เป็นที่แรก"

ฝูงชนเริ่มเครียดเมื่อได้ฟังคำเตือนความหวังที่เพิ่งกลับมาหายไปอีกครั้ง

หลิงซื่อยืดตัวตรง แววตาดูเจ็บปวด "ข้ามีแผน" เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบา "ข้าเปิดประตูสู่ชั้นแปดได้ไปที่อาณาเขตของวังราชาสวรรค์ต่อให้เป็นมารกลืนวิญญาณก็คงคิดหนักถ้าจะตามเราไปที่นั่น"

หัวใจของทุกคนเริ่มมีความหวัง

ชั้นแปดไม่ใช่แค่ที่หลบภัยผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนล้วนเฝ้าฝันที่จะได้ขึ้นไปที่นั่น

และเมื่อเป็นอาณาเขตของวังราชาสวรรค์ถึงเป็นจอมมารก็ไม่กล้าประมาท

"แต่ท่านเจ้าตำหนัก บาดแผลของท่าน..." ราชาจินพูดทักท้วง

หลิงซื่อโบกมือปฏิเสธ "ข้าบาดเจ็บก็จริง แต่ข้ายังเหลือพลังมากพอที่จะเปิดประตูมิติ"

สีหน้าของเธอมืดมน "แต่เป็นแค่ประตูเล็กๆและเปิดได้แค่ชั่วคราวเรามีคนเป็นร้อย ถ้าจะเข้าไปทุกคนคงใช้เวลาไม่น้อย อาจจะหลายวัน"

ความหวังเสี้ยวเล็กๆ หายไปอีกครั้ง ราวถูกลมพัดพาไป

พวกเขามีกันหลายร้อย ทั้งเหนื่อยล้าและบาดเจ็บอาจต้องเปิดประตูหลายสิบรอบในระหว่างนั้นถ้าคนของมารกลืนวิญญาณมาเจอเข้าคงแย่แน่

"แล้วเราจะทำยังไง?" จื่อหยวนร้องถาม

เธอกระชับเสื้อคลุม ดวงตาสีม่วงดูหวาดกลัว "เราจะอยู่เฉยๆ รอให้มารกลืนวิญญาณมาเจอไม่ได้"

ความเงียบปกคลุมหุบเขาอีกครั้ง พร้อมความสิ้นหวังที่ต่อให้จิตใจเข้มแข็งแค่ไหนก็ยากจะต้านได้

ดวงตาของเฉินผิงเป็นประกายแน่วแน่ราวกับดวงแสงท่ามกลางความมืด