ไป๋จ่านถังจองตัวชั้นหนึ่งให้กับเฉินผิง ดังนั้นนี่จึงเป็นครั้งแรกของเขาที่ได้อยู่ในห้องโดยสารชั้นหนึ่งแบบนี้
หลังจากหาที่นั่งของเขาเจอ เขาก็นั่งลงอย่างสบายใจ เขาหลับตาและพักผ่อนเพื่อรอเวลาให้เครื่องบินขึ้น
ขณะนั้น ก็มีหนุ่มสาวคู่หนึ่งแต่งตัวในชุดสวยทันสมัยเดินเข้ามาในห้องโดยสาร หญิงสาวมีใบหน้ารูปไข่พร้อมด้วยแว่นกันแดดเข้าทรงสวยงาม
หลังจากตรวจสอบที่ตั๋ว เธอนั่งลงตรงที่นั่งข้างเฉินผิง ส่วนชายหนุ่มอีกคนนั่งลงตรงที่นั่งด้านหน้าของเขา
หลังจากที่หญิงสาวนั่งลง เธอชำเลืองมองมายังเฉินผิง เธอขมวดคิ้วอย่างดูหมิ่น
เธอมองไปที่เพื่อนของเธอ “ล่างกือฉันไม่อยากนั่งข้างคนคนนี้ เขาดูท่าทางเหมือนกับคนบ้านนอกแถมมีกลิ่นอีกด้วย”
ล่างกือหันกลับมาหาเธอ “อดทนอีกนิดนึงแล้วกัน เดี๋ยวพอเครื่องขึ้นแล้วผมจะสลับที่นั่งกับเขา”
เขาไม่อยากจะสร้างปัญหาใดๆ กับผู้โดยสารคนอื่นๆ เพราะรู้ดีว่าคนเหล่านี้ที่สามารถซื้อตั๋วชั้นหนึ่งได้ ย่อมไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปอย่างแน่นอน
หญิงสาวทำหน้าบูดบึ้งไม่ค่อยพอใจ “ก็ได้ ว่าแต่คุณตรวจดูแล้วหรือยังว่ายังมีตั๋วคอนเสิร์ตของซ่งเถี่ยเหลืออยู่ ฉันไม่อยากเสียเวลาเดินทางหรอกนะ”
“ตกลง ตกลง พ่อของผมมีเพื่อนคนหนึ่งอยู่ที่หงเฉิง เขาเป็นผู้มีอำนาจมากๆ เลยนะ รู้สึกว่าจะชื่อว่าหลินเทียนหู่ ฉันได้ยินมาว่าแค่เขากระทืบเท้าลงพื้น ทั่วทั้งหงเฉิงก็ถึงกับต้องสั่นสะเทือน” ล่างกือโอ้อวด
“ถ้าอย่างนั้น คุณควรติดต่อหาเขาซะตั้งแต่ตอนนี้ ให้เขาหาตั๋วให้เราสักสองใบ ฉันชอบซ่งเถี่ยมากๆ แต่ว่าฉันไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเธอถึงมาจัดคอนเสิร์ตในเมืองเล็กๆ อย่างหงเฉิงกันนะ”
หญิงสาวทำหน้าฉงน
ล่างกือพยักหน้าตอบ “ดีล่ะ ฉันจะโทรหาเขาตอนนี้เลย คุณควรจะนั่งลงแล้วรอก่อนนะ”
ขณะที่เขาหลับตาอยู่ เฉินผิงได้ยินบทสนทนาของพวกเขาทั้งหมด เมื่อเขารู้ว่าซ่งเถี่ยจะจัดคอนเสิร์ตในหงเฉิง เขาคิดว่ามันจะต้องมีอะไรบางอย่างเกี่ยวข้องกับเขาอย่างแน่นอน
“อาจจะเป็นเพราะเธอรู้ว่าผมมาจากหงเฉิง? เธอเลยจัดคอนเสิร์ตที่นั้น” เฉินผิงพึมพำเบาๆ พร้อมขมวดคิ้วเล็กน้อย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...