หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5499

พลังแต่ละสายราวกับสายน้ำที่มองไม่เห็นซึ่งพาวิญญาณของพวกเขาลงสู่ความมืด ทว่าเหล่าผู้บำเพ็ญเพียรยังนิ่งเฉย คิดว่าตัวเองกำลังนั่งฟังธรรม ทุกคนยิ้มอย่างพอใจเหมือนกำลังฝันหวาน

"สะกดจิตแล้วดึงวิญญาณออกไป...ต่ำช้าสิ้นดี!" หูหม่าซืออุทาน

เขากำหมัดแน่นจนข้อนิ้วขาว โทสะปะทุเมื่อนึกภาพผู้บำเพ็ญเพียรบริสุทธิ์ถูกดึงวิญญาณออกจากร่าง ชวนเศร้าใจและน่าโมโห

นักบวชจินเพี่ยวชะงัก เขากวาดตามองฝูงชนและหยุดที่เฉินผิงกับหูหม่าซือ

แววตานั้นดูระแวดระวัง ราวกับเสือร้ายที่พร้อมขย้ำ

"ทำไมพวกเจ้าสองคนถึงยังไม่หลับตา? มีข้อกังขาในธรรมะของข้าหรือ?" นักบวชจินเพี่ยวถาม น้ำเสียงแฝงความคุกคาม

เฉินผิงใจหายวาบ นึกอยู่แล้วว่าคงซ่อนตัวไม่ได้ตลอด

"สหาย หลักธรรมของท่านประเสริฐอยู่แล้ว" เฉินผิงยิ้มตอบ "เราแค่ยังไม่ค่อยชินกับวิธีโคจรพลังวิญญาณแบบนี้ ก่อนจะหลับตา เราจึงอยากเห็นให้ชัดเจนเสียก่อน"

น้ำเสียงของเขาราบเรียบ ยากที่จะอ่านได้

นักบวชจินเพี่ยวหรี่ตาขณะมองทั้งสอง พยายามหาพิรุธ สายตานั้นราวกับดาบที่จ่อเฉินผิงและหูหม่าซือ

"อย่างนั้นหรือ หากเจ้ามีสิ่งข้องใจก็จงพูดเถิด ข้าจะได้ช่วยคลายความสงสัย" เขาเสนอ

แม้น้ำเสียงจะอ่อนโยน ข้อเสนอนั้นก็ดูไม่น่าไว้ใจ

เฉินผิงรีบใช้ความคิด เขาจะทำตัวมีพิรุธไม่ได้