หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 5508

จิตสังหารรุนแรงราวกับจะดูดกลืนพลังชีวิตทุกคนในที่แห่งนั้น

น้ำเต้าวิญญาณคือสมบัติที่ตำหนักวิถีมารหวงแหน ในน้ำเต้าสีขาวกระดูกมีวิญญาณนับพัน เสียงกระซิบของผู้บำเพ็ญเพียรเคราะห์ร้ายแผ่ออกมา แต่ละดวงคือแหล่งพลังของตำหนักวิถีมาร

ตอนนี้น้ำเต้ากลับแตกสลาย วิญญาณภายในหลุดลอยไปตามสายลม เป็นความสูญเสียที่ทำเอาเซี่ยหวู่หยิงจุกอก โทสะใกล้ปะทุเมื่อแผนการพังไม่เป็นท่า

ที่แย่กว่านั้นคือคนของเขามอบมณีสวรรค์จำนวนมหาศาลให้ตำหนักทวยเทพไปแล้ว อีกไม่กี่วันวิญญาณก็จะเต็ม ทว่าความหวังกลับพังทลายย่อยยับ

ที่ชั้นหก ในตอนที่เซี่ยหวู่หยิงรู้ว่ามารกลืนวิญญาณพ่ายแพ้ เขารีบซ่อนตัวและเผ่นหนีมาที่ชั้นเจ็ด เขาคาดการณ์เฉินผิงน่าจะใช้เวลาหลายสัปดาห์หรืออาจหลายเดือนกว่าจะขึ้นมาได้ แต่ตอนนี้เขามาแล้ว เร็วจนไม่น่าจะมีใครตั้งตัวทัน ทำเอาแผนของเซี่ยหวู่หยิงปั่นป่วนไปหมด

"นายท่าน เฉินผิงไม่ได้แค่ทำลายน้ำเต้าวิญญาณ เขายังดูดกลืนวิญญาณทั้งหมดในนั้นเพื่อเสริมพลังให้ตัวเองด้วย!" เสียงของผู้บำเพ็ญเพียรที่คุกเข่าสั่นเครือ สีหน้าหวาดกลัวราวกับเฉินผิงยืนถือดาบข้างหลังเขา

"อะไรนะ?" เสียงเซี่ยหวู่หยิงดังราวภูเขาถล่ม

เขารีบลุก ควันสีดำสนิทแผ่ออกมา กลายเป็นเส้นเลื้อยขึ้นไปด้านบนราวมืออสูร

การดูดวิญญาณเสริมพลังบำเพ็ญเพียรนั้นแม้แต่ผู้บำเพ็ญเพียรมารทั่วไปยังไม่กล้าทำ เป็นวิชาต้องห้ามที่ถูกซุกซ่อน การที่เฉินผิงทำได้แปลว่าเขายังมีความลับที่เซี่ยหวู่หยิงไม่รู้

ความไม่สบายใจแทนที่ความโกรธของเขา หมอนั่นมีความลับมากแค่ไหนกันแน่?

"กระจายคำสั่ง! จับตัวเฉินผิงมาให้ได้ต่อให้ต้องทำลายชั้นเจ็ดให้ราบคาบ พยายามจับเป็นถ้าทำได้ ถ้าไม่มีทางเลือกค่อยจับตาย ยังไงข้าก็ต้องได้ตัวมัน!"

คำสั่งดังสนั่นทั่วห้องราวฟ้าผ่า

"รับทราบ!" เหล่าผู้บำเพ็ญเพียรตะโกน แววตามุ่งมั่น ทุกคนเตรียมตัวลงมือ

เสียงเท้ากระทบพื้นหินดังระงมขณะที่พวกเขาแยกย้ายไปคนละทาง จากนั้นก็ค่อยๆ จางหายไป