ซ่งเถี่ยสั่งให้คนของเธอเอาบัตรคอนเสิร์ตแถวหน้าไปส่งเฉินผิงในวันต่อมา
เฉินผิงลืมตาที่พร่ามัวมองบัตรคอนเสิร์ต แล้วกลอกตาก่อนจะกลับไปนอน หลังจากที่รู้ว่าคอนเสิร์ตไม่ได้จัดขึ้นในอีกสองสามชั่วโมง
ในระหว่างนั้น เฉินหยิงเซี่ยและหญิงสาวอีกสองคนยืนกระวนกระวายที่ทางเข้าสนามกีฬาหงเฉิง
“แน่ใจนะว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอหาบัตรคอนเสิร์ตมาให้เราได้?” เพื่อนร่วมชั้นคนหนึ่งของเธอถาม “เท่าที่ฉันรู้คือบัตรคอนเสิร์ตขายหมดทันทีที่วางขาย มีหลายคนที่ต้องซื้อบัตรราคาแพงลิ่วจากพวกที่เอาบัตรมาขายต่อ!”
“เขาเส้นใหญ่จะตาย” เฉินหยิงเซี่ยตอบอย่างมั่นใจ “ถ้าเขาบอกว่าจะหามาได้ งั้นเขาก็ต้องหามาได้”
เฉินหยิงเซี่ยยิ่งนับถือและวางใจในตัวเฉินผิงมากขึ้น หลังจากที่เขาช่วยเธอจากโกวจื่อ
“งั้นก็โทรหาเขาสิ!” เด็กสาวอีกคนพูดอย่างอดรนทนไม่ไหว
“ให้เขาส่งบัตรมาให้ตอนนี้เลย คอนเสิร์ตจะเริ่มแล้ว คนกำลังจะเต็มสนามกีฬาอยู่แล้ว!”
“ฉันโทรแล้วแต่เขาปิดโทรศัพท์!” เฉินหยิงเซี่ยร้องอย่างหมดหนทาง
ในตอนนั้นเอง มีเด็กหนุ่มสามคนเดินเข้ามาหาสาวๆ คนหนึ่งสวมต่างหูทันสมัยที่ติ่งหูขวา
เฉินหยิงเซี่ยผวาและลนลานเมื่อเห็นทั้งสามคนเดินเข้ามา
“พวกเธอไม่มีบัตรเหรอ?” เด็กหนุ่มที่สวมต่างหูถาม
เฉินหยิงเซี่ยเพียงแค่ถอยห่างจากเขาโดยไม่พูดอะไร
“เฉินหยิงเซี่ยบอกว่าลูกพี่ลูกน้องของเธอจะหาบัตรมาให้เรา” หญิงสาวคนหนึ่งพูด
“ฮ่าๆ!” เด็กหนุ่มหัวเราะระหว่างที่เขาโบกบัตรที่หนาเป็นฟ่อนต่อหน้าเด็กสาว “โชคดีที่ผมเอามาให้แล้ว! ผมหาบัตรพวกนี้มาได้เพราะพ่อของผมเป็นสปอนเซอร์”
เพื่อนของเฉินหยิงเซี่ยตาลุกวาว แม้แต่เฉินหยิงเซี่ยยังไม่อาจซ่อนแววอิจฉาในดวงตา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...