“นายมีบัตรเยอะเกินกว่าที่นายต้องการนะ จางเจี้ยนโป” หญิงสาววิงวอน “ยกให้เราคนละสองใบได้ไหมคะ?”
จางเจี้ยนโปมองเหยียดๆ ระหว่างที่เขากำลังไตร่ตรองข้อเสนอของทั้งสอง “ฉันจะให้บัตรคนละใบ แลกกับการที่พวกเธอทั้งสองคนต้องเป็นคู่นอนของฉันคืนนี้”
เด็กสาวสะดุ้งเล็กน้อย เราเป็นแค่นักเรียนมัธยม เราแค่ล้อเล่นตอนพูดถึงเรื่องอย่างว่า แต่เราไม่เคยหลับนอนกับใครมาก่อนเลย
เด็กสาวทั้งสองคงตอบตกลงอย่างไม่ลังเล ถ้าจางเจี้ยนโปขอแค่จูบ เดิมพันที่สูงขึ้นทำเอาพวกเธอหวาดหวั่น
“ก็ได้” จางเจี้ยนโปยักไหล่ตอบเมื่อทั้งคู่เงียบ “ฉันฉีกทิ้งก็แล้วกัน”
“เดี๋ยว!” หนึ่งในนั้นกัดฟันตะโกน “ฉันจะทำ!”
ความยับยั้งชั่งใจของเด็กสาวอีกคนหมดลงเมื่อเธอรีบพยักหน้า“ฉันก็จะทำค่ะ!”
“แน่ใจนะ?” จางเจี้ยนโปพูดพลางแสยะยิ้ม แต่เขาก็ยื่นบัตรให้ทั้งคู่แล้ว “อย่าโกหกจะดีกว่า ถ้ารู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง!”
เด็กสาวทั้งสองรีบรับบัตรเอาไว้แล้วหัวเราะคิกคักหลังจากนั้น!
“พวกเธอด้อยค่าตัวเองแค่เพราะอยากได้บัตรงั้นเหรอ?” เฉินหยิงเซี่ยอุทานด้วยความอัปยศ “เอาคืนไปซะ! ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะเอาบัตรมาให้แน่ ไม่ต้องเอาอะไรไปแลกด้วย”
“เลิกเสแสร้งได้แล้วเฉินหยิงเซี่ย” หนึ่งในหญิงสาวเยาะเย้ย “เราไม่เชื่อใจเธอแล้ว”
“เธอจะเอาบัตรไปก็ได้นะ” จางเจี้ยนโปเอ่ยปากแนะนำ “ที่เธอต้องทำก็แค่จูบกับฉัน ลองคิดดูสิ”
เฉินหยิงเซี่ยไม่คลอ้ยตามและจ้องเขาด้วยสายตาชิงชัง “ลืมมันไปเถอะ มันไม่คุ้มหรอก ไม่ใช่ว่าถ้าไม่ได้ดูคอนเสิร์ตแล้วโลกจะแตกเสียหน่อย”
“เป็นคนยึดมั่นในศีลธรรมดีจริง” จางเจี้ยนโปชื่นชมอย่างล้อเลียน
“คอนเสิร์ตกำลังจะเริ่มแล้ว เดี๋ยวเราจะเล่าให้เธอฟังนะว่ามันสนุกแค่ไหน!”
เขาโอบแขนรอบเด็กสาว เดินเข้าไปในแถวโดยไม่พูดอะไรอีก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...