หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 557

“กำลังพูดถึงผมเหรอครับ คุณผู้หญิง?” จางเจี้ยนโปตอบอย่างอวดดีขณะที่เขาเดินทอดน่องเข้ามา “ยิ้มหน่อยสิครับ คุณสวยเกินกว่าจะทำหน้านิ่วคิ้วขมวดนะ”

“เด็กสมัยนี้มารยาทแย่จริง” ซูอวี่ฉีพึมพำ หน้าบึ้งด้วยความรังเกียจ

จางเจี้ยนโปจ้องกลับอย่างไม่หักห้ามใจ “ผมไม่เด็กแล้วนะ ถ้าคุณรู้ว่าผมพูดเรื่องอะไรอยู่ ผมน่ะรู้วิธีพาคุณขึ้นสวรรค์มากพอๆ กับที่คุณรู้ อยากให้ผมลองไหมครับ?”

ตุ้บ!

ซูอวี่ฉีเลือดขึ้นหน้า เธอตบเข้าที่หน้าของเขา เด็กอย่างมันกล้าดียังไงถึงพูดแบบนี้กับฉัน!

จางเจี้ยนโปโซเซไปตามแรงตบ เขาไม่อยากเชื่อว่าเขาเพิ่งจะโดนตบ เหล่าเด็กหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างๆ เดินเข้าไปช่วยพยุงเขา คนหนึ่งชักมีดออกมา

ซูอวี่ฉีชะงักตอนที่เธอเห็นอาวุธและชายวัยรุ่นท่าทางเอาเรื่อง เธอทำอะไรไม่ถูกไปชั่วขณะ

“แกกล้าตบฉันได้ยังไง!” เขาตะโกนใส่เธอ “รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? พ่อของฉันคือจางอี้!”

“แกมาจากตระกูลจาง?” ซูอวี่ฉีถามด้วยความกังขา ขณะที่เธอกวาดตามองจางเจี้ยนโปจากหัวจรดเท้า

“ไม่ต้องไปสนใจหรอกครับ ซูอวี่ฉี” เฉินผิงแนะนำ “เข้าไปข้างในกันเถอะ”

แค่พวกเด็กไม่มีสมอง ฆ่าไปแล้วจะได้อะไรขึ้นมา?

ซูอวี่ฉีพยักหน้าแล้วพวกเขาก็เดินเข้าไปในงาน

“คิดเหรอว่าตบจางเจี้ยนโปแล้วจะไปจากที่นี่ได้แบบไม่เจ็บตัว? ฝันไปเถอะ!”

เพื่อนของจางเจี้ยนโปตะโกนพลางชูมีดพุ่งเข้าใส่ซูอวี่ฉี

เธอขยับตัวไม่ได้ด้วยความตกใจระคนกลัวที่เห็นเด็กอายุแค่นั้นจู่โจมอย่างบ้าเลือด เธอแค่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น

พริบตานั้น กู่หลิงเอ๋อร์คว้าเข้าที่ข้อมือข้างที่กำลังถือมีด เธอบิดอย่างรุนแรงจนมีดหลุดกระเด็นพร้อมมีเสียงดังกร้วม

เฉินผิงขมวดคิ้วเพราะเรื่องเริ่มจะบานปลาย ถึงจะแสดงออกชัดว่าเราไม่ได้อยากมีเรื่องกับเด็กพวกนี้ พวกเขาก็ยังอยากเอามีดแทงใครสักคนอยู่ดี!