หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 57

สรุปบท ตอนที่ 57 ไม่ใช่เรื่องสำคัญ: หัตถ์เทวะราชันมังกร

อ่านสรุป ตอนที่ 57 ไม่ใช่เรื่องสำคัญ จาก หัตถ์เทวะราชันมังกร โดย อาร์ม

บทที่ ตอนที่ 57 ไม่ใช่เรื่องสำคัญ คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายนิยาย ประวัติศาสตร์ หัตถ์เทวะราชันมังกร ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย อาร์ม อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

“อ้า...” นางระบำไม่ทันได้ระวัง เธอคิดไม่ถึงว่าจะโดนดึงลงไปจากเวทีโดยตรง!

ชายหนุ่มที่อยู่รอบข้างเหมือนกับเสือหิวโหยที่พร้อมกระโจนใส่อาหาร พวกเขาโถมตัวใส่นางระบำคนนั้นและยื่นมือออกไปลูบไล้เธอทั่วทั่งตัว!

ตอนนี้พวกเขาอยากเอารัดเอาเปรียบและลวมลามนิดหน่อย!

“ไสหัวไปซะ อยากตายหรือไง?”

ในตอนนั้นเองหญิงสาวใส่ชุดเครื่องแบบและแต่งหน้าจัดคนหนึ่งเดินเข้ามาพลางตวาดเสียงดัง ด้านหลังของหญิงสาวมีชายหนุ่มร่างกายบึกบึนตามมาสี่ห้าคน!

เมื่อเหล่าชายหนุ่มที่บ้าคลั่งเมื่อครู่นี้โดนตวาดใส่ จึงต่างพากันวิ่งหนีกระเจิง

“เยี่ยนเจี่ย...”

นางระบำที่ถูกดึงลงมาลุกขึ้นยืนพลางเรียกหญิงสาวคนนั้นด้วยสีหน้าน้อยใจ!

ตอนนี้บนตัวของนางระบำเต็มไปด้วยร่องรอยของการถูกสัมผัส แม้กระทั้งเสื้อผ้าบนตัวก็ถูกดึงจนรูปทรงเปลี่ยนไป!

“ไสหัวไป...” เยี่ยนเจี่ยขมวดคิ้วพลางตะโกนใส่นางระบำคนนั้น!

นางระบำตกใจจนตัวสั่นระริกและรีบวิ่งไปยังด้านหลังเวที!

เยี่ยนเจี่ยกวาดตามองรอบๆ เมื่อเห็นเฉินผิงยืนอยู่ที่ขอบเวทีอยู่คนเดียว เธอก็ไม่พูดอะไร จากนั้นก็เอ่ยกับหวังหวันหวันที่อยู่บนเวที “หวันหวัน เธอลงมา...”

เมื่อได้ยินว่าเธอเรียกตัวเอง หวังหวันหวันจึงรีบหยุดเต้นและลงมาจากเวที “เยี่ยนเจี่ย มีเรื่องอะไรคะ?”

“เถ้าแก่ใหญ่มาแล้ว ท่านอยากให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อน...”

เยี่ยเจี่ยเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา!

หวังหวันหวันตัวสั่นเทา สีหน้าดูไม่สมัครใจ แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร จากนั้นเธอก็เดินตามเยี่ยนเจี่ยไป

ขณะที่เดินผ่านเฉินผิง หวังหวันหวันก็ตั้งใจก้มหน้าลงเพราะเธอไม่กล้าสู้หน้าเฉินผิง!

“หวันหวัน...”

เฉินผิงยื่นมือไปจับไหล่ของหวังหวันหวันไว้!

“เธอรู้จักเขาเหรอ?” เมื่อเยี่ยเจี๋ยเห็นเฉินผิงจับหวังหวันหวันไว้ เธอจึงขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามหวังหวันหวัน

ไม่นานทั้งสองคนก็มาถึงห้องทำงานหรูหราขนาดใหญ่

หลังจากเข้าประตูมา ชายหัวล้านวัยกลางคนกำลังนั่งอยู่บนโซฟาพร้อมกับขวดไวน์ที่เรียงรายอยู่ตรงหน้า!

เมื่อเห็นชายวัยกลางคน เยี่ยนเจี่ยจึงโค้งคำนับเล็กน้อย “เถ้าแก่ หวังหวันหวันมาแล้วค่ะ!”

“อืม ไม่ได้รับแขกมาก่อนใช่ไหม?” ชายวัยกลางคนเอ่ยถาม

“ไม่ค่ะ เถ้าแก่สั่งไว้ ฉันจะกล้าขัดได้ยังไง...”

เยี่ยนเจี่ยรีบส่ายหัว

“ออกไปเถอะ...” ชายวัยกลางคนโบกมือไล่!

ตอนที่เยี่ยนเจี่ยถอยออกไป เธอก็ไม่ลืมขยิบตาให้หวังหวันหวัน จากนั้นก็ปิดประตูลง!

หวังหวันหวันตัวสั่นเล็กน้อยเมื่อต้องเผชิญหน้ากับเถ้าแก่ใหญ่เพียงคนเดียว ในใจของหวังหวันหวันกลัวมาก!

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร