หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 57

“อ้า...” นางระบำไม่ทันได้ระวัง เธอคิดไม่ถึงว่าจะโดนดึงลงไปจากเวทีโดยตรง!

ชายหนุ่มที่อยู่รอบข้างเหมือนกับเสือหิวโหยที่พร้อมกระโจนใส่อาหาร พวกเขาโถมตัวใส่นางระบำคนนั้นและยื่นมือออกไปลูบไล้เธอทั่วทั่งตัว!

ตอนนี้พวกเขาอยากเอารัดเอาเปรียบและลวมลามนิดหน่อย!

“ไสหัวไปซะ อยากตายหรือไง?”

ในตอนนั้นเองหญิงสาวใส่ชุดเครื่องแบบและแต่งหน้าจัดคนหนึ่งเดินเข้ามาพลางตวาดเสียงดัง ด้านหลังของหญิงสาวมีชายหนุ่มร่างกายบึกบึนตามมาสี่ห้าคน!

เมื่อเหล่าชายหนุ่มที่บ้าคลั่งเมื่อครู่นี้โดนตวาดใส่ จึงต่างพากันวิ่งหนีกระเจิง

“เยี่ยนเจี่ย...”

นางระบำที่ถูกดึงลงมาลุกขึ้นยืนพลางเรียกหญิงสาวคนนั้นด้วยสีหน้าน้อยใจ!

ตอนนี้บนตัวของนางระบำเต็มไปด้วยร่องรอยของการถูกสัมผัส แม้กระทั้งเสื้อผ้าบนตัวก็ถูกดึงจนรูปทรงเปลี่ยนไป!

“ไสหัวไป...” เยี่ยนเจี่ยขมวดคิ้วพลางตะโกนใส่นางระบำคนนั้น!

นางระบำตกใจจนตัวสั่นระริกและรีบวิ่งไปยังด้านหลังเวที!

เยี่ยนเจี่ยกวาดตามองรอบๆ เมื่อเห็นเฉินผิงยืนอยู่ที่ขอบเวทีอยู่คนเดียว เธอก็ไม่พูดอะไร จากนั้นก็เอ่ยกับหวังหวันหวันที่อยู่บนเวที “หวันหวัน เธอลงมา...”

เมื่อได้ยินว่าเธอเรียกตัวเอง หวังหวันหวันจึงรีบหยุดเต้นและลงมาจากเวที “เยี่ยนเจี่ย มีเรื่องอะไรคะ?”

“เถ้าแก่ใหญ่มาแล้ว ท่านอยากให้เธอไปอยู่เป็นเพื่อน...”

เยี่ยเจี่ยเอ่ยอย่างตรงไปตรงมา!

หวังหวันหวันตัวสั่นเทา สีหน้าดูไม่สมัครใจ แต่เธอก็ไม่กล้าพูดอะไร จากนั้นเธอก็เดินตามเยี่ยนเจี่ยไป

ขณะที่เดินผ่านเฉินผิง หวังหวันหวันก็ตั้งใจก้มหน้าลงเพราะเธอไม่กล้าสู้หน้าเฉินผิง!

“หวันหวัน...”

เฉินผิงยื่นมือไปจับไหล่ของหวังหวันหวันไว้!

“เธอรู้จักเขาเหรอ?” เมื่อเยี่ยเจี๋ยเห็นเฉินผิงจับหวังหวันหวันไว้ เธอจึงขมวดคิ้วพลางเอ่ยถามหวังหวันหวัน