หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 58
“เถ้า..เถ้าแก่...”
หวังหวันหวันเอ่ยอย่างเขินอาย!
ชายวัยกลางคนเงยหน้ามองหวังหวันหวัน ดวงตาเต็มไปดวงตัณหาพลันแสยะยิ้ม “ไม่ต้องตื่นเต้น ฉันไม่ได้จะกินเธอสักหน่อย มานั่งสิ...”
ชายวัยกลางคนตบโซฟาข้างๆ ตัวเอง!
ถึงแม้หวังหวันหวันจะหวาดกลัว แต่ก็ไม่กล้าขัดคำสั่ง เธอเดินไปข้างหน้าที่ละก้าวและนั่งลงข้างๆ ชายวัยกลางคน!
เมื่อเห็นผิวขาวผ่องและกลิ่นหอมฟุ้งของสาวน้อยอย่างหวังหวันหวัน สายตาของชายวัยกลางคนก็ยิ่งมีตัณหามากขึ้น!
เขายกขวดไวน์ด้านหน้าขึ้นมา และรินใส่แก้วสองแก้ว จากนั้นก็ยื่นให้หวังหวันหวันหนึ่งแก้ว “มา ดื่มกับฉันสักแก้วสิ...”
“เถ้า...เถ้าแก่ ฉัน...ฉันดื่มไวน์ไม่เป็นค่ะ!”
หวังหวันหวันไม่กล้ารับมัน!
“ลองดื่มสักครั้งสองครั้งเดี๋ยวก็ชิน วันนี้ดื่มแล้วต่อไปก็จะดื่มเป็นไม่ใช่หรือไง?”
ชายวัยกลางคนแสยะยิ้มเล็กน้อย
เมื่อเป็นแบบนี้หวังหวันหวันจึงได้แต่ยื่นมือไปรับแก้วไวน์ จากนั้นก็หลับตาแล้วดื่มไวน์แดงลงไปในท้อง!
เมื่อเห็นว่าหวังหวันหวันดื่มไวน์แล้ว ชายวัยกลางคนก็หัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมา
“คุณเยี่ยนบอกฉันว่าเธอเป็นหนี้เงินกู้นอกระบบใช่ไหม?”
ชายวัยกลางคนถาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...
มีเก็บเงินแล้วหรอครับตอนนี้...
ทำไมดูไม่ได้...