การที่เฉินผิงสามารถจะสร้างอาคมไฟที่เหรียญได้อย่างง่ายดายทำให้หยวนเป่าจินประหลาดใจ
โจวจ้าวหลงถามกระซิบเมื่อเขาสังเกตเห็นว่าหยวนเป่าจินมีสีหน้าแปลกๆ “คุณหยวน เป็นอะไรไหมครับ”
“เจ้าเด็กนั่นเชี่ยวชาญเวทมนต์มาก เราประเมินเขาต่ำไป”
คิ้วของหยวนเป่าจินขมวดเป็นปมแน่น
การที่หยวนเป่าจินยกย่องเป็นเครื่องพิสูจน์ว่าคนคนหนึ่งมีความสามารถแล้ว และการที่ได้รับคำชมนี้ตั้งแต่ยังหนุ่มแน่นหมายความว่าเฉินผิงนั้นฝีมือไม่ธรรมดาเลย
“เราจะทำอย่างไรดีครับ” โจวจ้าวหลงถาม สุ้มเสียงเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก
“เราให้เขาดูปากัวไม่ได้ เราต้องเอามันออกไปจากที่นี่” หยวนเป่าจินกลาวด้วยความเคร่งเครียด
โจวจ้าวหลงพยักหน้าหงึกๆเห็นด้วย “ได้ครับ”
ขณะเดียวกัน เฉินผิงไม่ได้ใส่ใจคำเย้ยหยัน เขาหยิบเหรียญนั้นขึ้นแล้วใช้นิ้วถูมันเพื่อดับไฟแล้วเก็บมันลงในประเป๋าอย่างใจเย็น
“คุณหยวน ได้โปรดเอาปากัวมาให้ผมเพื่อที่เราจะได้ทดสอบว่ามันเป็นแค่ไม้ผุๆ จริงๆ หรือเปล่า”
เฉินผิงมองตรงไปยังหยวนเป่าจิน รอยยิ้มผุดขึ้นบนริมฝีปากของชายหนุ่ม
ถึงอย่างนั้นหยวนเป่าจินก็หยิบปากัวขึ้นมาแล้วบอกปฏิเสธ “หยุดการโต้เถียงโง่ๆ นี้ไว้แค่นี้เถอะ ฉันเหนื่อยที่จะเถียงแล้วว่านี่เป็นเครื่องรางหรือเป็นแค่ไม้ผุๆ กันแน่ ฉันมั่นใจว่าทุกคนรู้ว่าเครื่องรางมีอายุการใช้งาน และจะมีการใช้พลังของเครื่องรางทุกครั้งที่ปลุกขึ้นมา ฉันไม่อยากจะเปลืองพลังอันมีค่าไปกันการพิสูจน์บ้าๆ นี้”
ฝูงชนงุนงงกับเหตุการณ์ที่เปลี่ยนไปแบบนี้ คุณหยวนเพิ่งจะสั่งให้เด็กนี่พิสูจน์ แล้วทำไมเขาถึงจู่ๆ ถึงกลับคำเสียอย่างนั้น
หรือว่าอาจจะเป็นไปได้ว่าเฉินผิงพูดถูกเกี่ยวกับปากัวว่ามันเป็นเพียงแค่ไม้ผุๆ
ในตอนนั้นเอง ฉินเสี่ยวเทียนแทรกขึ้นมา “คุณยวนพูดถูก พลังของเครื่องรางมีจำกัด และมันก็คงจะแย่แน่ๆ ถ้าหากว่ามันถูกคนไร้ความสามารถทำให้เสียหาย จะอย่างไรก็เถอะ ฉันยังอยากได้เครื่องรางอยู่ดี”
คำประกาศกร้าวของฉินเสี่ยวเทียนดึงให้ทุกคนออกจากภวังค์ ถึงอย่างไร ผู้คนไม่ได้เอะอะโวยวายเหมือนตอนแรกด้วยปากัวไม่ได้ดูน่าสนใจเหมือนเดิม พวกเขากลัวว่าพวกเขาจะเสียเงินไปกับของปลอม
“ทุกท่าน ที่เด็กนี่พูดก็มีเหตุผลนะ เครื่องรางทุกอันเป็นเพียงวัตถุธรรมดามาก่อนที่มันจะถูกปลุกเสก หากไม่ใช่เพราะเวทมนต์ ปากัวชิ้นนี้มันก็เป็นเพียงแค่ไม้ชิ้นหนึ่ง แต่ตอนนี้มันไม่ได้มีเพียงมนตรา แต่มันยังเต็มไปด้วยพลังฮวงจุ้ย ผมเชื่อว่าใครก็ตามที่ได้รับพลังจากมันจะมีชีวิตที่มั่งคั่งและยืนยาว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...