“สองร้อยล้าน...”
ฉินเสี่ยวเทียนเสนอราคาเพิ่มเป็นสองเท่าอย่างไม่ลังเลในทันทีที่โจวจ้าวหลงพูดจบ
วินาทีต่อมาคนอื่นๆ ก็เกทับราคาของฉินเสี่ยวเทียน
“สองร้อยสิบล้าน”
“สองร้อยห้าสิบล้าน”
“สองร้อยแปดสิบล้าน”
“สามร้อยล้าน”
ราคาถูกเพิ่มขึ้นเป็นสามร้อยล้านในชั่วพริบตาเดียว ทุกคนที่อยู่ที่นี่วันนี้ล้วนแต่เป็นเศรษฐีพันล้านแห่งจิงตูทั้งสิ้น เงินแค่ไม่กี่ร้อยล้านไม่ทำให้ขนหน้าแข้งพวกเขาร่วงอย่างแน่นอน
รอยยิ้มผุดขึ้นบนริมฝีปากของเฉินผิงเมื่อเขาเห็นคนเหล่านั้นแข่งกันประมูล เขายังนั่งพิงพนักเก้าอี้แล้วหลับตาลงเพื่อพักผ่อน
ไป๋เสี่ยวซานร้อนรนใจเป็นอย่างมากเมื่อเห็นเฉินผิงทำกิริยาแบบนั้น โอกาสที่จะได้มาเจอกับเครื่องรางทรงพลังแบบนี้มีไม่บ่อยนัก อีกอย่าง หยวนเป่าจงบอกว่าพลังฮวงจุ้ยของปากัวสามารถที่จะเปลี่ยนแปลงโชคขอตระกูลได้ ซึ่งมันดูน่าสนใจมากสำหรับไป๋เสี่ยวซาน
ถึงกระนั้นไป๋เสี่ยวซานก็ไม่กล้าเสนอราคาเนื่องจากเฉินผิงยังคงนิ่งเงียบอยู่ ยิ่งเห็นชายหนุ่มหลับตาเขายิ่งกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุข
ราคายังคงสูงขึ้นไปเรื่อยๆ ด้วยไม่มีใครยอมแพ้กัน บางคนถึงขั้นโทรหาครอบครัวของพวกเขาเพื่อให้ส่งเงินมาเพิ่ม เหมือนกับว่าทุกคนมุ่งมั่นที่จะได้ครอบครองปากัวนี้
ราคาของปากัวถูกประมูลเพิ่มเป็นสองพันล้านในเวลาเพียงไม่นาน มันมากกว่าราคาแรกถึงยี่สิบเท่า โจวจ้าวหลงและหยวนเป่าจงเหลือบมองกันแล้วแอบกระหยิ่มยิ้มย่อง พวกเขารู้สึกดีใจอย่างสุดขีดกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไปขนาดนี้ คนพวกนี้ช่างร่ำรวยจริงๆ
“ผมให้สามพันล้าน เครื่องรางต้องเป็นของตระกูลฉิน”
ฉินเสี่ยวเทียนเพิ่มราคาสูงปรี๊ด เขารู้ว่าคนอื่นๆ ก็จะประมูลกันต่ออย่างบ้าคลั่งหากเขาเสนอราคาเพิ่มขึ้นเพียงนิดหน่อย
ไม่ผิดคาด ห้องทั้งห้องเงียบกริบหลังจากที่ฉินเสี่ยวเทียนเสนอราคาออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...