หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 577

ไป๋เสี่ยวซานจ้องเขม็งไปที่ฉินเสี่ยวเทียน แต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่ได้พูดอะไร มันก็จริงที่ว่าเขาไม่สามารถจะเสนอราคาเพิ่มได้อีกแล้ว

สุดท้ายแล้วไป๋เสี่ยวซานไม่มีทางเลือกนอกจากนั่งอยู่เฉยๆ แล้วจ้องไปที่ฉินเสี่ยวเทียนอย่างทำอะไรไม่ได้ ไม่ต้องพูดถึงฉินเสี่ยวเทียนที่ยิ้มกริ่มเหมือนแมวได้ปลาย่าง

“คุณฉิน หกพันล้านนะครับ จำที่ผมพูดได้ใช่ไหมว่าคุณต้องโอนเงินมาที่บัญชีผมก่อน...”

โจวจ้างหลงดีใจเป็นอย่างมากที่จะได้เงินหกพันล้าน ใครจะไปรู้ว่าของกระจอกๆ จะมีราคามากขนาดนี้

“ไม่ต้องห่วงคุณโจว ผม...”

“ผมให้เจ็ดพันล้าน” แต่ก่อนที่ฉินเสี่ยวเทียนจะพูดจบ เฉินผิงที่หลับตามาตลอดก็ลืมตาขึ้นแล้วตะโกนออกมา

ทุกคนหันไปมองเฉินผิงเป็นตาเดียวในทันที ไป๋เสี่ยวซานแทบไม่เชื่อหูตัวเอง

ไม่มีใครเข้าใจว่าทำไมอยู่ดีๆ เฉินผิงถึงประมูล

ไหนเขาบอกว่ามันเป็นแค่เศษไม้ไร้ค่า ทำไมถึงจะยอมเสียเงินก้อนโตซื้อมันล่ะ

“เจ้าหนุ่ม นี่ไม่ใช่เกมนะ ถ้าประมูลแล้วไม่จ่ายรู้ใช่ไหมว่าเจะเกิดอะไรขึ้น” โจวจ้าวหลงทำเสียงขึ้นจมูกด้วยความเย็นชาเมื่อเขาเห็นว่าเฉินผิงเข้าร่วม

เขาคิดว่าเฉินผิงก็แค่ล้อเล่น ถึงอย่างไรหยวนเป่าจงเป็นคนพูดเองว่าเขาเก่งเวทมนต์ หากเขาดูออกว่าที่แท้จริงปากัวคืออะไร เขาจะประมูลมันทำไม คำอธิบายเดียวคือเขากำลังล้อเล่นอยู่ เขาพยายามจะขัดขวางการประมูล

“ไม่ต้องห่วง ผมจ่ายราคาที่ผมเสนอไปได้อยู่แล้ว” เขาโยนบัตรกดเงินที่เขาเพิ่งใช้ประมูลไปให้โจวจ้าวหลงขณะที่พูดด้วย “ในนั้นมีเงินสองพันล้าน ถ้าผมจ่ายไม่ไหว คุณเอาเงินในบัตรเป็นค่ามัดจำก็ได้นะ ไม่ต้องคืนเงิน”

โจวจ้าวหลงหยิบบัตรขึ้นมาแล้วมองไปที่เฉินผิงด้วยความงุนงง เขาไม่รู้ว่าชายหนุ่มวางแผนจะทำอะไร แต่ถึงอย่างไรเขาก็ยังพยักหน้า “โอเค ผมเชื่อคุณ”