“พวกคุณเป็นใครกัน?” หน่วยรักษาความปลอดภัยถามอย่างตื่นตระหนก เมื่อเห็นจ้าวอู๋ฉีและเฉินผิงตรงทางเข้า
จ้าวอู๋ฉีรีบเดินเข้าไปหาเขาเพื่ออธิบาย “ยินดีที่ได้รู้จักครับ ผมชื่อจ้าวอู๋ฉี รัฐมนตรีกระทรวงยุติธรรม และผมมาที่นี่เพื่อจะขอเข้าพบคุณฉางครับ”
หลังจากที่เพ่งพิจารณาอยู่สักพัก เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยผู้นั้นก็ยืดตัวตรงพร้อมกับพูดว่า “รัฐมนตรีจ้าวนั่นเอง ผมจะรีบไปแจ้งให้ท่านทราบครับ”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็รีบเดินเข้าไปข้างในทันที และปล่อยให้จ้าวอู๋ฉีและเฉินผิงยืนรออยู่ข้างนอก
ในขณะเดียวกัน หยวนเป่าจงและโจวจ้าวหลงกำลังนั่งอยู่ในห้องรับแขก ตรงข้ามพวกเขามีชายอายุประมาณห้าสิบปีที่มีใบหน้ารูปสี่เหลี่ยมและรูปร่างที่สูงใหญ่กำยำนั่งอยู่
ชายผู้นั้นดูเป็นคนที่มีเกียรติและมีอำนาจมาก ซึ่งอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้นักธุรกิจที่ร่ำรวยหลายคนในจิงตู รวมถึงโจวจ้าวหลง นักเวทย์มือหนึ่งอย่างหยวนเป่าจง และจ้าวอู๋ฉีต้องยอมก้มหัวให้กับเขา
เขาคงจะเป็นใครไปไม่ได้ นอกจาก ผู้นำแห่งสำนักหลิ่วฉาง ฉางหยวนจุน ผู้ที่เคยเข้าร่วมรบในสงครามมานับไม่ถ้วน และได้รับรางวัลเกียรติยศมาแล้วมากมาย
“คุณหยวน คุณโจว อภัยให้ผมด้วย ที่ให้คนของผมไปเชิญตัวคุณทั้งสองคนมาที่นี่อย่างกระทันหัน” ฉางหยวนจุนพูดอย่างสุภาพ
“ท่านอย่าพูดเช่นนั้นเลย ถือเป็นเกียรตสำหรับพวกเราที่มีโอกาสได้มารับฟังความทุกข์ของท่านในวันนี้ครับ” โจวจ้าวหลงรู้สึกแปลกใจในท่าทีที่อ่อนน้อมถ่อมตนของเขา
หยวนเป่าจง ที่รู้สึกไม่ต่างอะไรกับเขา ได้พูดแทรกขึ้นมา “เป็นเกียรติสำหรับเราที่จะได้ช่วยเหลือท่านในวันนี้ เราจะพยายามช่วยท่านให้เต็มที่เท่าที่เราจะทำได้ครับ”
ฉางหยวนจุนเผยรอยยิ้มออกมาในทันที “ในเมื่อพวกท่านพูดเช่นนั้นแล้ว ผมก็จะไม่อ้อมค้อม ผมคิดว่าพวกคุณคงจะเคยได้ยินเรื่องของลูกชายผมมาบ้างแล้ว เขาป่วยติดเตียงมาเป็นเวลาหลายปีจากอุบัติเหตุ คุณหยวน ผมหวังว่าคุณจะช่วยดูอาการของเขาได้และบอกผมทีว่า มีทางที่จะรักษาเขาได้หรือไม่…”
“ท่านช่วยพาผมไปหาเขาทีได้ไหมครับ?” หยวนเป่าจงถามอย่างอ่อนน้อม
“ได้สิ! งั้นตามผมมาทางนี้” ฉางหยวนจุนหพยักหน้า จากนั้นเขาก็ลุกขึ้นยืนเพื่อจะนำทางหยวนเป่าจงและโจวจ้าวหลงไปที่ห้องนอน
ทันใดนั้น เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยก็ผลุนผลันเข้ามาให้ห้องและกระซิบบางอย่างที่ข้างหูเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...