เมื่อได้ยินหยวนจุนสั่งเช่นนั้น อู๋ฉีก็พยายามจะอ้าปากพูด แต่ก็ได้แต่ถอนหายใจโดยไม่มีคำพูดใดหลุดออกจากปากของเขา
“คุณเฉิน เราไปกันเถอะ” เขาไม่มีทางเลือกนอกจากทำตามคำสั่งของเฉินหยวนจุน
เฉินผิงพยักหน้ารับ “ได้ครับ ผมพนันได้เลยว่าพวกเขาจะต้องเชิญเรากลับเข้าไปข้างในภายในเวลาไม่เกิน 10 นาที!”
ทันทีที่สิ้นเสียงคำพูดของเขา โจวจ้าวหลงก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาดังลั่น “นี่ฉันหูฝาดไปหรือเปล่า? นายบอกว่าคุณฉางจะเชิญให้นายกลับเข้าไปข้างในอีกงั้นเหรอ? นายคิดว่านายเป็นใครกัน! ตราบใดที่คุณหยวนยังอยู่ที่นี่ นายก็ไม่มีความหมายอะไรทั้งนั้น! ในความเห็นของฉันแล้ว นายก็เป็นแค่สุดยอดจอมเสแสร้ง!”
รอยยิ้มหยันฉาบอยู่บนริมฝีปากของหยวนเป่าจง “ฉันไม่เคยเห็นคนขี้โอ้อวดอย่างนายมาก่อนเลย คนหนุ่มก็ควรจะรู้จักเจียมตัวเสียบ้าง”
ในขณะนั้นสีหน้าของฉางหยวนจุนดูเคร่งขรึม ไม่มีทางที่คนเจ้าทิฐิถือตัวอย่างเขาจะยอมเสียเกียรติด้วยการร้องขอให้เด็กหนุ่มอย่างเฉินผิงกลับเข้ามาอีก หลังจากที่ไล่เขาออกไปแล้ว
จ้าวอู๋ฉีใจฝ่อลนลานด้วยความกลัวว่าฉางหยวนจะโกรธจึงขอร้องว่า “คุณเฉินครับ กรุณาอย่าพูดอะไรอีกเลย…”
จ้าวอู๋ฉีวันนี้ผมจะไม่ถือโทษอะไร แต่จำใส่ใจไว้ว่าผมจะไม่ใจดีเช่นนี้อีก ถ้าคุณยังขืนพาคนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้าเข้ามาพบผมถึงในบ้านอีก!” ฉางหยางจุนคำราม
“คุณฉาง ผ…ผมเข้าใจแล้วครับ!”จ้าวอู๋ฉีพยักหน้าซ้ำๆ เพื่อเอาใจฉางหยวนจุนก่อนที่จะลากตัวของเฉินผิงออกไปจากห้อง
เมื่อพวกเขาออกจากห้องนอนมาได้ เฉินผิงก็มานั่งที่โซฟาในห้องนั่งเล่นทันที ทำให้จ้าวอู๋ฉีตกตะลึงแล้วจึงกระซิบอย่างร้อนรนว่า “คุณเฉิน ดูเหมือนว่าคุณฉางจะไม่เชื่อถือคุณนะ ทางที่ดีเราควรจะรีบออกไปจากที่นี่กันดีกว่า ถ้าหากเขาออกมาแล้วพบว่าเรายังอยู่ที่นี่ล่ะก็”
ในเมื่อสั่งให้เขาพาเฉินผิงออกไปจากบ้านไม่ใช่ให้นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น หากว่าเฉินผิงยังขืนมานั่งที่โซฟาอย่างนี้แล้วถูกฉางหยางจุนจับได้ จ้าวอู๋ฉีจะต้องเดือดร้อนอย่างแน่นอน
เฉินผิงเอ่ยอย่างมั่นใจในฐานะของผู้บำเพ็ญเพียร อู๋ฉีขบกรามแล้วนั่งลงบนโซฟา อะไรจะเกิดก็เกิด! ในเมื่อฉันเป็นคนพาเขามาที่นี่ฉะนั้นฉันก็จะต้องผ่านมันไปให้ได้!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...