หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 60
“อ้า...”
ภายในห้องส่วนตัวมีเพียงเยี่ยนเจี่ยที่กำลังการสู้รบกับบริกรหนุ่มเมื่อครู่ ดูเหมือนพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้น!
เมื่อบริกรหนุ่มเห็นว่ามีคนบุกเข้ามาก็คิดจะตะโกนแต่ก็โดนเฉินผิงตบจนสลบ จากนั้นก็คว้าคอเสื้อเยี่ยนเจี่ยไว้ “คุณพาหวังหวันหวันไปไว้ที่ไหน”
“คุณเป็นบ้าอะไร...”
เมื่อเยี่ยนเจี่ยเห็นว่าเป็นเฉินผิงก็ด่ากราด!
แต่เพิ่งจะอ้าปาก เฉินผิงก็บีบคอของเยี่ยนเจี่ย เยี่ยนเจี่ยรู้สึกหายใจลำบากอย่างฉับพลัน สีหน้ากลายเป็นสีแดงก่ำ นัยต์ตาหวาดกลัวเล็กน้อย
“อยู่..อยู่ที่ห้องทำงาน...”
เยี่ยนเจี่ยรีบเอ่ยปาก!
“พาผมไป...” เฉินผิงปล่อยเยี่ยนเจี่ย!
เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาตของเฉินผิง เยี่ยนเจี่ยจึงไม่กล้าเล่นลูกไม้และเดินนำทางให้แต่โดยดี!
หลังจากพาเฉินผิงมาถึงห้องทำงานแล้ว เฉินผิงก็ถีบประตูเข้าไป!
ตูม...
เสียงดังลั่นทำให้ชายวัยกลางคนสดุ้งตกใจ!
หลังจากเฉินผิงบุกเข้าไปก็เห็นหวังหวันหวันนอนสลบอยู่บนโซฟา และชายหัวล้านวัยกลางคนคนนั้นก็กำลังเดินอยู่บริเวณหวังหวันหวัน!
“รนหาที่ตาย...”
ดวงตาทั้งสองข้างของเฉินผิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟพลันเตะชายวัยกลางคนปลิวออกไปในทันที!
“หวันหวัน...หวันหวัน...”
เฉินผิงถอดเสื้อตัวนอกและคลุมไว้บนตัวหวังหวันหวัน เมื่อเห็นหวังหวันหวันนอนสลบสไลลไม่ยอมตื่นก็รู้ทันทีว่าต้องโดนวางยาแน่ๆ ดังนั้นพลังจิตจึงถูกป้อนเข้าไปในร่างกายของหวังหวันหวัน!
หวังหวันหวันค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา หลังจากเห็นเฉินผิงเธอก็ร้องออกมาด้วยความแปลกใจ “พี่เฉินผิง...”
ร้องออกมาได้ครู่เดียวหวังหวันหวันก็หลับไหลไปอีกครั้ง ดูเหมือนฤทธิ์ยาจะแรงมาก!
ชายวัยกลางคนโดนเฉินผิงเตะจนหน้าคว่ำลงบนพื้น หน้าของเขากลายเป็นสีม่วงเข้ม!
“เถ้าแก่...”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...