เป็นดังที่เขาพูด ฉินเสี่ยวเทียนคือคนที่ส่งพวกหมู่บ้านหม่าวมา เขาเสนอข้อตกลงที่พวกเขาไม่อาจปฏิเสธได้ เป็นเหตุผลว่าทำไมพวกเขาถึงยอมช่วยฆ่าเฉินผิง
“ก็นะ ถ้าพวกแกมาที่นี่เพื่อฆ่าคุณเฉิน พวกแกก็ยิ่งไปไหนไม่ได้ อีกไม่นานเขาจะมาที่นี่” จ้าวอู๋ฉีกล่าว
เขาอาจจะเผยข้อมูลให้อีกฝ่ายรู้ก็จริง แต่เขาไม่มีเจตนาจะหักหลังเฉินผิง เขารู้ว่าคนพวกนี้ฝีมือเทียบกับเฉินผิงไม่ได้แน่
เป็นไปตามที่จ้าวอู๋ฉีคาดไว้ ทันทีที่เขาพูดจบ จงเหมียนเหยียนชะงักไปชั่วครู่ “คุณแน่ใจนะว่าเขาจะมา?”
“แน่นอน ฉันแน่ใจ ฉันโทรเรียกเขาแล้ว” จ้าวอู๋ฉีตอบพลางพยักหน้า
จงเหมียนเหยียนหันไปยิ้มเยาะใส่จ้าวอู๋ฉี “ถ้าเป็นแบบนั้นเราจะรอเขาที่นี่ นี่คุณกะว่าจะให้เฉินผิงปราบพวกเราเหรอ? งั้นเราคงต้องให้คุณเห็นความจริงตอนที่เขาโผล่มา ผมจะทำให้คุณได้เห็นว่าแผนของคุณมันโง่เง่าแค่ไหน เฉินผิงแข็งแกร่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่เขาไม่มีทางสู้กับเราทั้งห้าได้”
จงเหมียนเหยียนไม่กลัวเฉินผิงเลยสักนิด เขาคงไม่ธรรมดาถ้าฆ่าเฉียนเฟิงได้ และคงไม่ธรรมดาถ้าทำลายกู่ฉงได้ แต่ทั้งหมดนั้นไม่มีอะไรเลยถ้าเทียบกับจงเหมียนเหยียน
พวกเขาทั้งห้าไม่ได้ถึงกับอันตรายมากนักถ้าอยู่คนเดียว แต่ถ้าร่วมมือกัน พวกเขาจะเป็นขุมกำลังที่ไม่อาจมองข้าม ทั้งห้าใช้เวลาฝึกหลายสิบปีจนประสานกันได้อย่างพร้อมเพรียง ราวกับว่าหยั่งรู้ความคิดของกันและกัน
ตอนนี้ความมั่นใจเอ่อล้นจงเหมียนเหยียน สีหน้าของเขาทำเอาจ้าวอู๋ฉีเริ่มไม่แน่ใจ เขาไม่รู้ว่าตัดสินใจถูกหรือเปล่าที่โทรหาเฉินผิง ถ้าเกิดว่าเฉินผิงปราบทั้งห้าไม่ได้ล่ะ? ไม่นะ ฉันคงกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิดในการฆ่าเขา
จ้าวอู๋ฉีตื่นตระหนก นึกสงสัยว่าน่าจะโทรหาเฉินผิงดีไหม ตอนที่เขามาถึงพอดี
จ้าวอู๋ฉีรีบเตือนเฉินผิงว่าควรจะหนีถ้าเผื่อเขาแพ้ขึ้นมา ได้โปรดอย่าตายที่นี่เลย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...