หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 616

จ้าวอู๋ฉีตกตะลึง เขารู้ว่าเฉินผิงแข็งแกร่งขนาดไหนและรู้ว่าเขาเป็นผู้บำเพ็ญเพียร แม้หมัดของจงเหมียนเหยียนจะทรงพลังเพียงใด มันก็ไม่ควรจะกระแทกเฉินผิงจนกระเด็นไปไกลขนาดนั้น

หรือว่าเฉินผิงจะไม่ได้ตอบโต้เลย? เขาทำอะไรของเขา? เขาตั้งใจจะฆ่าตัวตายเหรอ?

ยิ่งจ้าวอู๋ฉีคิดถึงเรื่องนี้มากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสับสนมากเท่านั้น

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายพลจ้าว นี่น่ะเหรอคนที่คุณเรียกมาช่วยต่อสู้? เขามันไอ้โง่ดีๆ นี่เอง ถามจริงๆ นะครับ เขาฆ่าเฉียนเฟิงกับกู่ฉงของผมได้ยังไง? ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าตระกูลฉินจะจ่ายให้ผมมากขนาดนี้เพื่อให้มาจัดการคนไร้น้ำยาอย่างเขา ให้ตายเถอะ หาเงินแบบนี้มันง่ายดีจริงๆ”

จงเหมียนเหยียนหัวเราะดังลั่น

เขาไม่คาดคิดว่าภารกิจของเขาจะราบรื่นเพียงนี้ ง่ายดายเหมือนแค่กระดิกนิ้ว ฉันว่าจะไปรวมกำลังกับคนอื่นๆ แต่เฉินผิงอ่อนแอมากเสียจนโดนหมัดของฉันทีเดียวจอด

จ้าวอู๋ฉีเริ่มมีน้ำโหหลังได้ยินที่จงเหมียนเหยียนพูด โชคร้ายที่เขาไม่อาจแย้งถ้อยคำเหล่านั้นได้ ที่จ้าวอู๋ฉีทำได้มากที่สุดคือต่อรอง “คุณเฉินช่วยชีวิตคุณฉางไว้ครั้งหนึ่ง เพราะฉะนั้นเขาจะไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ไปแน่ ในเมื่อตอนนี้แกฆ่าคุณเฉินไปแล้ว พวกแกทุกคนก็ควรมากับฉัน คนหมู่บ้านหม่าวที่เหลือจะได้ไม่ถูกดึงเข้าไปพัวพันกับเรื่องนี้”

“ขอเถอะครับ นายพลจ้าวช่วยแหกตาดูสถานการณ์ตอนนี้ด้วย พวกคุณสู้พวกผมไม่ได้หรอก หลีกทางไปได้แล้ว อย่าให้ผมต้องลงมือ” จงเหมียนเหยียนตอบอย่างไม่แยแส

“เรื่องนั้นก็ขอโทษด้วย เพราะฉันคงยอมไม่ได้!”

หลังพูดจบ จ้าวอู๋ฉีเปล่งรัศมีแล้วก้าวเท้าเข้าไปพร้อมกับสมาชิกคนอื่นของกระทรวงยุติธรรม พวกเขาล้อมจงเหมียนเหยียนและพรรคพวกเอาไว้

“นายพลจ้าว นี่คิดจะบีบให้ผมทำแบบนี้จริงเหรอครับ?” จงเหมียนเหยียนท้าทาย

เขาหรี่ตาลง ดวงตาที่ส่องประกายอำมหิตของเขาช่างน่าพรั่นพรึง

“หยุดเห่าหอนได้แล้ว ฉันได้รับคำสั่งให้หยุดพวกแกไม่ให้หนีไปได้ ต่อให้แกเป็นนักเวทย์ที่เก่งแค่ไหน ที่นี่ก็คือจิงตู ที่นี่คือถิ่นของฉัน!”

เขาเตรียมให้พลซุ่มยิงประจำที่ไว้อยู่แล้ว ชัดเลยว่าเขาต้องการให้เราตายกันหมด