“อ๊า!”
เหล่าสมาชิกจากกระทรวงยุติธรรมต่างกรีดร้อง สิ่งที่จ้าวอู๋ฉีได้เห็นคืองู หนู และพวกแมลงร้ายที่กำลังเคลื่อนที่ด้วยความเร็วอันน่าเหลือเชื่อ จำนวนของพวกมันมีมากมายเสียจนใครก็ตามที่ได้พบต่างพากันขนลุก
สัตว์ร้ายพวกนี้กัดกินและทำลายทุกอย่างที่ขวางหน้า แม้แต่กำแพงยังต้องพังทลายลงเมื่อพวกมันเดินผ่าน
“ยิง! ยิงพวกมันเดี๋ยวนี้”
ในสถานการณ์เช่นนี้ จ้าวอู๋ฉีไม่มีทางเลือกใดนอกจากออกคำสั่งให้ฆ่าพวกมัน
“ปัง! ปัง! ปัง!”
ปืนถูกยิงออกไป แต่ลูกกระสุนไม่สามารถเข้าถึงตัวจงเหมียนเหยียนและคนอื่นๆ ได้เลย เนื่องจากควันสีดำปกคลุมไปทั่วทั้งบริเวณ เหล่าพลแม่นปืนจึงไม่สามารถมองเห็นเป้าหมายได้ ทุกคนต่างยิงปืนไปอย่างไร้ทิศทางด้วยหวังว่าจะโชคดีไม่โดนพวกเดียวกันเอง
จ้าวอู๋ฉีเห็นท่าจะรับมือกับสัตว์ร้ายพวกนี้ไม่ไหว เขาจึงหยิบดาบของเขาแล้วปล่อยพลังออร่าออกมา เสื้อผ้าของเขาปลิวไสวเพราะแรงของพลัง ในฐานะที่เขาเองเป็นปรมาจารย์คนหนึ่ง เขาจึงสามารถปลดปล่อยพลังของเขาได้ตามความต้องการ
“ย่าห์!”
สิ้นเสียงคำราม จ้าวอู๋ฉีกวัดแกว่งดาบในทันทีเพื่อเรียกพลังลมอันรุนแรง พลังลมอันมหาศาลได้พัดพาพวกสัตว์ร้ายจนกระเด็นถอยไป แต่ไม่นานพวกมันก็รวมตัวและคลานกลับมาอีกครั้ง
ทุกอย่างเหมือนจะยิ่งเลวร้ายลงไปอีก พวกมันยิ่งรวมตัวกันมากขึ้น สมาชิกของกระทรวงยุติธรรมหลายคนถูกฝูงแมลงเข้ารุมจนทั่วทั้งตัวของพวกเขา พวกมันมีจำนวนมากเหลือเกินแถมยังมีขนาดที่เล็กจนเกินไป การจะยิงพวกมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย สุดท้ายเหล่าสมาชิกจึงไม่สามารถทำลายพวกมันได้
ข้อดีเพียงอย่างเดียวคือพวกมันไม่มีพิษร้าย นั้นจึงทำให้ไม่อันตรายถึงชีวิต
“นายพลจ้าว ยอมแพ้และปล่อยพวกเราไปดีกว่า อย่าให้ลูกน้องของคุณต้องทนทุกข์ทรมานไปมากกว่านี้เลย”
ทันใดนั้น เสียงของจงเหมียนเหยียนก็ทะลุผ่านกลุ่มควันออกมา
จ้าวอู๋ฉีรู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขากวัดแกว่งดาบของเขาอีกจำนวนนับครั้งไม่ถ้วน แต่พลังลมของเขากลับทำได้เพียงไล่พวกสัตว์ร้ายไปได้แค่ชั่วคราวเท่านั้น ทุกครั้งที่พวกมันกระเด็นออกไป เพียงไม่นานพวกมันก็กลับมารวมตัวใหม่อีกครั้ง และตอนนี้จ้าวอู๋ฉีก็เริ่มหมดแรง
เขามองดูผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาลงไปนอนกลิ้งกับพื้นด้วยความทรมาน ทำให้เขาตกอยู่ในสภาวะที่แสนหนักใจ
“แมลงพวกนี้มันไม่ชอบไฟ นายพลจ้าว เรื่องธรรมดาแค่นี้คุณไม่รู้หรือไง?”
จ้าวอู๋ฉีรู้สึกตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ฉันควรจะรู้ว่าเฉินผิงมีพลังบำเพ็ญเพียร เขาไม่มีทางที่จะตายง่ายๆ แบบนั้น
ถึงแม้ว่าเขาจะรอดมาได้ แต่อย่างน้อยพลังหมัดของฉันน่าจะทำให้เขากระดูกหักและมีรอยฟกช้ำ ควันพิษนั่นต้องส่งผลกระทบต่อเขาบ้าง เขายังคงยืนอยู่เช่นนั้นได้อย่างไร เขาแทบจะไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...