หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 619

เฉินผิงดูดพลังงานของเจ้าสัตว์ประหลาดนั้นจนหมดสิ้น ไม่นานมันก็ล้มลงกลายเป็นฝูงสัตว์และแมลงจำนวนมากอีกครั้ง ในขณะนี้พวกมันกระจัดกระจายอยู่เต็มไปหมด

เฉินผิงดีดนิ้วของเขาเพียงครั้งเดียว เพลิงสีเขียวทรงกลมลักษณะคล้ายลูกบอลก็ปรากฏขึ้นอย่างไม่มีที่มา เผาไหม้เหล่าสัตว์และแมลงร้ายจนหมดสิ้น

นั่นคือไฟที่เฉินผิงใช้ในการปรุงยาของเขา ดังนั้นมันจึงมีพลังมากพอที่จะเผาไหม้พวกมันทั้งหมด

เพียงเขาโบกฝ่ามือของเขา เปลวเพลิงสีเขียวนั่นก็ตกลงมาจากฟ้าและตรงเข้าทำลายสัตว์ร้ายทันที

"ยะ ยังไงกัน...?"

จงเหมียนเหยียนและเหล่าสหายร่วมรบหน้าซีดลงทันทีที่เห็นการตายของเหล่าสัตว์ร้ายตรงหน้า พวกเขาแทบไม่อยากเชื่อว่าเฉินผิงจะสามารถต้านทานพิษได้ทุกชนิด ตอนนี้ทั้งความกลัวและความประหลาดใจเริ่มก่อตัวขึ้นมาในใจของพวกเขาเสียแล้ว

ประชาชนชาวหมู่บ้านหม่าวเชี่ยวชาญในการใช้สัตว์มีพิษ แต่ทว่า มันกลับใช้ไม่ได้ผลกับเฉินผิง ชายคนนั้นกลืนกินควันพิษเข้าไปอย่างไม่สะทกสะท้าน นั่นหมายความว่าอาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของพวกเขา ก็ยังไม่สามารถต่อกรกับเฉินผิงได้เลย

“ทั้งหมดมีแค่นี้เองรึ?” เฉินผิงถากถาง “มีลูกเล่นอะไรอีก ก็งัดมันออกมาให้หมด!”

จงเหมียนเหยียนค่อยๆ ยืนขึ้น ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อที่ไหลออกมาจากหน้าผาก เนื่องจากเขาได้ใช้พลังเวทมนตร์ที่ทรงพลังไปอย่างมาก ตอนนี้กำลังภายในของเขาแทบไม่เหลืออีกแล้ว

“เราไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เฉินผิง และนายก็บีบบังคับพวกเรา นายพอจะปล่อยพวกเราไปได้หรือไม่ ถ้าหากพวกเราเอ่ยคำขอโทษในเวลานี้?”

จงเหมียนเหยียนตัดสินใจที่จะประนีประนอม ความหยิ่งผยองของเขาได้หายไปหลังจากได้เห็นถึงความแข็งแกร่งที่แท้จริงของเฉินผิง

“พวกคุณต้องการที่จะไปอย่างนั้นรึ?” เฉินผิงเผยรอยยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย “พวกคุณรับเงินจากตระกูลฉินมาแล้วนี่ จะมาฆ่าผมไม่ใช่หรือไง ไหงจะรีบไปเสียล่ะ?”

“ฉัน...”

จงเหมียนเหยียนพูดอะไรไม่ออก

เป็นความจริงที่ว่าพวกเขาไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับเฉินผิง แม้ว่าเฉินผิงจะเป็นคนฆ่าเฉียนเฟิง ผู้ซึ่งเป็นลูกทูนหัวของราชาพิษ แต่อย่างไรก็ตาม เรื่องการเมืองทั้งหมดนั่นไม่ได้ส่งผลกระทบใดๆ แก่จงเหมียนเหยียนและพรรคพวกของเขาเลย

เขาต้องการรู้ว่าใครคือพ่อแม่ผู้ให้กำเนิดของเขา และใครคือหลงอู่ แล้วหลงอู่คนนั้นเกี่ยวข้องกับฉันยังไง?

คำถามและความสงสัยนั่นทำให้เฉินผิงรู้สึกกดดัน

จงเหมียนเหยียนเดินคอตกไปยังจ้าวอู๋ฉี ทันทีที่ฝ่ายหลังโบกมือ คนของกระทรวงยุติธรรมสองถึงสามคนก็รีบเข้าไปใส่กุญแจมือและจับกุมพวกอาชญากรทั้งหมด

“พาพวกเขาไป คุณฉางจะจัดการกับพวกเขาในวันพรุ่งนี้”

จ้าวอู่ฉีโบกมือเพื่อสั่งให้ผู้ใต้บังคับบัญชาของเขาพาตัวจงเหมียนเหยียนและคนอื่นๆ ไป

“ขอบคุณ คุณเฉิน เราคงไม่อาจจับกุมพวกเขาได้ถ้าไม่ได้คุณช่วย” จ้าวอู๋ฉีกล่าวขณะมองไปเฉินผิงอย่างชื่นชม

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอกครับ” เฉินผิงตอบ เขาไม่ได้คิดอะไรมากเพราะมันเป็นความช่วยเหลือเล็กน้อยเท่านั้น

“ผมไม่เคยรู้มาก่อนว่าคุณแข็งแกร่งขนาดนี้ คุณเฉิน คุณสามารถรับมือกับหมัดนั่นได้อย่างง่ายดายแถมไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ เลย” จ้าวอู๋ฉีกล่าวชื่นชม แค่นึกถึงภาพหมัดที่โจมตีใส่เฉินผิงจ้าวอู๋ฉีก็ยังรู้สึกกลัวไม่หาย และเขาเองก็รู้สึกอิจฉาในเวลาเดียวกัน ฉันสงสัยจังว่าฉันจะสามารถทำแบบนั้นได้หรือเปล่า