หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 62

ห้องโถงของบาร์เหล้า ตอนนี้หลินเทียนหู่นำพรรคพวกเข้ามา และไล่ลูกค้าออกไปจากร้านจนหมด พนักงานทั้งหมดภายในบาร์ต่างถูกล้อมเอาไว้ที่มุม และคุกเข่าอยู่บนพื้น!

เมื่อเห็นคนมากมาย อีกทั้งต่างก็ถืออาวุธเอาไว้ หวังหันหันตกใจจนหน้าซีดอย่างกะทันหัน มือข้างหนึ่งจับที่แขนของเฉินผิงแน่น ร่างทั้งร่างกำลังสั่นเบาๆ!

“ไม่ต้องกลัว...” เฉินผิงพูดปลอบหวังหันหันเสียงเบา!

หลินเทียนหู่เห็นเฉินผิงเดินออกมาก็ กำลังที่จะเข้ามาคุยด้วย แต่เฉินผิงก็ส่งสายตาหยุดเขาเอาไว้ก่อน

เฉินผิงไม่อยากให้หลินหันหันรู้ว่าตนนั้นรู้จักกับหลินเทียนหู่

ถึงอย่างไรในสายตาของคนทั่วไปแล้วหลินเทียนหู่ไม่ใช่คนดีอะไรนัก ถ้าหากว่าให้พ่อแม่ของเขารู้ว่าเขาเข้าไปยุ่งกับหลินเทียนหู่ เกรงว่าจะโกรธจนเป็นฟืนเป็นไฟ!

เพียงชั่วครู่หลินเทียนหู่ก็เข้าใจความหมายที่ส่งมาผ่านสายตาของเฉินผิง หลังจากโบกมือแล้ว คนที่เฝ้าอยู่ที่ประตูของบาร์ก็รีบเปิดทางให้ทันที!

เฉินผิงจึงดึงหวังหันหันออกไปทั้งแบบนี้ภายใต้สายตาคนนับสิบ!

ทั้งสองเพิ่งออกไปพ้นประตูของบาร์ ก็ได้ยินเสียงร้องอย่างน่าเวทนาดังลอดออกมาจากภายในร้าน และยังได้ยินเสียงปึงปังอีกด้วย!

โบกเรียกแท็กซี่แล้ว เฉินผิงก็พาหวังหันหันกลับบ้าน!

ขณะที่อยู่บนรถ หวังหันหันมองไปยังเฉินผิง มีอยู่หลายครั้งที่เหมือนอยากจะอ้าปากอธิบายอะไรออกมา แต่ว่าในทุกครั้งก็ไม่ได้พูด!

“ทำไมเธอถึงได้มาทำงานในที่แบบนี้”

เฉินผิงกลับเป็นฝ่ายเปิดปากออกมาเสียก่อน

หวังหันหันก้มหน้าลง สองมือถูเข้าด้วยกัน กัดริมฝีกปากตัวเองแน่น ผ่านไปสักพักจึงเริ่มพูดขึ้น “พี่เฉินผิง พี่อย่าบอกแม่ฉันได้ไหม ถ้าหากว่าแม่รู้เข้า ต้องโกรธฉันมากแน่ๆ...”