“เราจะเตรียมของขวัญอะไรดีครับ คุณฉิน?” พ่อบ้านถามอย่างนุ่มนวล
“เรารอฉินเซียวหลินก่อน ครั้งนี้เราจะต้องเตรียมของให้ดี!” ฉินเสี่ยวเทียนไม่กล้าตัดสินใจอะไรในสถานการณ์เช่นนี้ เป็นการดีที่สุดถ้าได้ฟังคำแนะนำของฉินเซียวหลิน เพราะอีกไม่กี่วันเขาก็จะกลับออกมา
“ตกลงครับ” พ่อบ้านพยักหน้ารับคำและเดินออกไป
“รอเดี๋ยว ให้ใครสักคนคอยจับตาดูฉินกังเอาไว้ เขาก่อเรื่องเอาไว้มากมายในช่วงหลายวันมานี้ ฉันไม่อยากให้เขาต้องมาตายเพราะการไปยุ่งกับเฉินผิง” ฉินเสี่ยวเทียนสั่งทิ้งท้าย
ฉินเสี่ยวเทียนรู้ดีว่าลูกชายของเขาทำอะไรไม่เป็นนอกจากคอยสร้างปัญหา ฉินกังถึงขนาดกล้าไปท้าเฉินผิงแถมยังขู่ว่าจะฆ่าเขาอีก ถ้าฉันไม่ห้ามเขาเอาไว้ ป่านนี้เฉินผิงคงฆ่าเขาตายไปแล้วแบบเดียวกับที่เขาทำกับฉินเฟิง!
เพราะการตายของฉินเฟิง ตอนนี้ฉินกังคือทายาทเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ มันคงถึงคราวอวสานหากเขาต้องมาตายด้วยน้ำมือของเฉินผิงอีกคน
“เข้าใจแล้วครับ” พ่อบ้านตอบ
เช้าวันต่อมา เฉินผิงตั้งใจที่จะนอนพักเพราะเขาสูญเสียพลังงานไปเยอะ ทำให้เขาไม่สามารถทำการบำเพ็ญเพียรได้ ช่างน่าเศร้าที่ซูอวี่ฉีโทรมาขัดจังหวะ เธอถามเขาว่าจะกลับมาบ้านไหม
เฉินผิงไม่มีทางเลือกใดนอกจากโกหกไป เนื่องจากมีข้อมูลบางอย่างที่ต้องปกปิดไม่ให้เธอรู้ เขาจึงบอกซูอวี่ฉีไปว่าจำเป็นที่จะต้องอยู่ในจิงตูเพราะยังจับกุมตัวคนจากหมู่บ้านหม่าวไม่ได้
พวกเขาพูดคุยโทรศัพท์กันเป็นชั่วโมง เห็นได้ชัดว่าซูอวี่ฉีคิดถึงเขามากแค่ไหน แม้ว่าเขาจะห่างกันเพียงแค่ไม่กี่วันก็ตาม
เฉินผิงจำเป็นต้องวางสายเมื่อได้ยินเสียงกริ่งที่ประตูดังขึ้น
เขาเปิดประตูแล้วพบกับไป๋จ่านถังที่ยืนรออยู่ด้านหน้า ในมือของเขาถือถุงกระสอบอยู่
“นี่คือสมุนไพรราคาแพงที่เราหามาได้บางส่วนครับ คุณเฉิน คุณปู่ของผมท่านรู้ดีว่าคุณต้องใช้มันในการบำเพ็ญเพียร ท่านเลยบอกให้ผมเอามามอบแก่คุณครับ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...