“ผมขอเหมือนอย่างเคยละกัน” ไป๋จ่านถังกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
“ได้ครับ กรุณารอสักครู่!” บริกรตอบอย่างร่าเริงและจากไป
เฉินผิงมองดูรอบๆ ภัตตาคาร เขาสังเกตเห็นว่าการตกแต่งของสถานที่แห่งนี้ดูหลอกตา แม้ว่าพื้นที่ของภัตตาคารจะไม่ใหญ่มากนัก แต่กลับสามารถรองรับลูกค้าที่มาใช้บริการได้เป็นจำนวนมาก
ห่างจากพวกเขาไปไม่ไกลนัก มีหญิงสาวคนหนึ่งกำลังรับประทานอาหารอยู่คนเดียว เธอสวมชุดผ้าซาตินและมีผิวพรรณที่งดงาม เมื่อเขามองไปเห็นเธอ เขาก็เผลอจ้องมองไปที่เธอโดยไม่รู้ตัว ไม่กี่วินาทีต่อมา หัวใจของเขาก็เริ่มเต้นแรง ทันใดนั้น เขาก็มีความต้องการที่จะขึ้นไปบนตัวของเธอและตรึงเธอไว้กับพื้น
เฉินผิงกัดไปที่ปลายลิ้นของเขาก่อนจะคิดไปไกล ความเจ็บปวดนั่นทำให้เขาดึงสติกลับมาและหันสายตาออกจากเธอ
“เป็นอะไรไปครับ คุณเฉิน?” ไป๋จ่านถังเอ่ยถามเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าของของเขาที่เปลี่ยนไป
หัวใจของเฉินผิงยังคงเต้นแรง แก้มของเขาแดงก่ำ คิ้วของเขาขมวดจนแทบจะชนกัน ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นชายหนุ่มที่เลือดร้อน แต่เขาก็สามารถความคุมตัวเองได้เป็นอย่างดี มีผู้หญิงมากมายที่เสนอตัวให้กับเขา แต่เขาก็ไม่เคยสนใจหรือรู้สึกเช่นนี้มาก่อน
แม้ตอนที่เฉินผิงได้เห็นซูอวี่ฉีเปลือยกายเป็นครั้งแรก เขาก็ไม่เคยมีปฏิกิริยาตอบสนองเช่นวันนี้ เป็นความจริงที่ว่าเขาสูญเสียตัวตนไปชั่วขณะจากการมองหญิงสาวเพียงไม่กี่วินาที
ท้ายที่สุด เขาส่ายหัวแล้วตอบกลับ “ไม่มีอะไร”
ไป๋จ่านถังมองดูเฉินผิงสักพักก่อนจะหันไปสนใจหญิงสาวคนนั้น เขารู้ว่าเฉินผิงหน้าแดงและหัวใจเต้นเร็วหลังจากที่มองเธอ
“อย่ามองเธอ...”
เมื่อสังเกตเห็นว่าไป๋จ่านถังหันไปมองเธอ เฉินผิงจึงพยายามที่จะหยุดเขา แต่ก็สายไปเสียแล้ว ตอนนี้สายตาของเขาจับจ้องไปที่เธอเรียบร้อยแล้ว
หลังจากมองสำรวจหญิงสาวคนนั้นตั้งแต่หัวจรดเท้า ไป๋จ่านถังเอียงคอด้วยท่าทางสงสัยและถามขึ้นว่า “ผู้หญิงคนนั้นมีอะไรผิดปกติหรือครับ คุณเฉิน?”
แต่ทว่าหลังจากจ้องมองเธออยู่นานอีกครั้งเขากลับไม่รู้สึกต้องการเธอฉันท์ชู้สาวอีกแล้ว มันแปลกมาก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...