หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 623

“ไป๋จ่านถัง ครอบครัวของแกไม่ได้เป็นเจ้าของที่นี่สักหน่อย ฉันจะยืนตรงไหนก็ได้ในภัตตาคารนี้ แกไม่สามารถทำอะไรฉันได้หรอก!” ฉินกังไม่สนใจคำพูดของไป๋จ่านถังและนั่งลงตรงข้างๆ เขา

“นายพยายามจะหาเรื่องทะเลาะใช่มั้ย?”

เมื่อเห็นว่าการกระทำของเขาเป็นการยั่วยุ ไป๋จ่านถังจ้องมองไปที่ชายคนนั้นด้วยความโกรธและเริ่มเปล่งพลังออกจากร่างกายของเขา

เนื่องจากเขาเป็นถึงปรมาจารย์ระดับเจ็ด คนธรรมดาอย่างฉินกังจึงไม่สามารถต้านทานพลังของเขาได้

ถึงกระนั้น ฉินกังกลับดูไม่เกรงกลัวสิ่งใดเลย แม้ไป๋จ่านถังมีพลังที่เหนือกว่าเขา ชายสองคนที่ยืนอยู่ข้างหลังฉินกังก็เริ่มเปล่งพลังออกจากร่างกายของพวกเขาเช่นกัน ผลกระทบของการปะทะกันระหว่างรัศมีพลังของพวกเขานั้นรุนแรงมากจน ไป๋จ่านถังถอยเซไปเล็กน้อย

สีหน้าของไป๋จ่านถังได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาจ้องไปที่ผู้ติดตามทั้งสอง ปรมาจารย์ทั้งสองคนนี้ มีความสามารถอยู่ในระดับเดียวกับเรา ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมฉินกังถึงได้ไม่เกรงกลัวฉัน

“ทำไมคุณดูเครียดจัง ไป๋จ่านถัง? ฉันแค่มาดื่มกับคุณเท่านั้น” ฉินกังพูดและรินไวน์ให้ตัวเอง จากนั้นเขาก็มองไปที่เฉินผิง “ฉันไม่เคยเห็นนายมาก่อน นายมาจากที่ไหนกัน?"

เขาถามคำถามไปแบบนั้นเพราะไม่รู้ว่าอีกฝ่ายนั้นเป็นใคร

อย่างไรก็ตาม เฉินผิงกลับเย็นชาใส่เขา อันที่จริง เขาไม่ได้สนใจที่จะมองฉินกังเลยด้วยซ้ำ เพราะเขามุ่งความสนใจไปที่หญิงสาวคนนั้นทั้งหมด แม้จะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น แต่เธอยังคงรับประทานอาหารราวกับว่าเธอไม่ได้รับผลกระทบใดๆ จากมัน

ผลกระทบจากการปะทะกันของพลังก่อนหน้านี้นั้นน่าทึ่งมาก แต่เธอก็ไม่สะทกสะท้านใดๆ นั่นทำให้เฉินผิงรู้สึกสนใจเธอขึ้นมา

สีหน้าของฉินกังแปรเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมทันทีที่เขารู้ตัวว่าเขาโดนเมินเฉยใส่ “ไอ้ชั่ว ฉันพูดอยู่กับแกอยู่นะ! แกหูหนวกหรือไง?”

“ฉินกัง แกอยากตายอย่างนั้นใช่มั้ย?” ด้วยความโกรธที่ฉินกังเสียมารยาทต่อเฉินผิง ไป๋จ่านถังจึงตบฝ่ามือลงที่โต๊ะแล้วลุกขึ้น

ปรมาจารย์ทั้งสองจากตระกูลฉินรับรู้ถึงสภาวะที่ตึงเครียดในทันที พวกเขาทั้งคู่จึงก้าวออกมายืนอยู่หน้าฉินกัง

ความโกรธเข้าครอบงำไป๋จ่านถัง เขาเป็นคนที่ไม่มีอะไรดีเลย นอกจากปากเสียเท่านั้น!