หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 639

ซูอวี่ฉีส่ายหัวของเธอ “ฉันไม่ได้กลัวความยากลำบาก ฉันแค่อยากทำตัวให้เป็นประโยชน์บ้าง คุณจะได้ไม่ต้องมาคอยเป็นห่วงฉัน”

เฉินผิงดึงซูอวี่ฉีมาไว้ในอ้อมกอดอย่างอ่อนโยน เขามองเธอด้วยความรักและห่วงใย ซูอวี่ฉีโน้มตัวเข้าอ้อมแขนของเขาเพื่อดื่มด่ำกับช่วงเวลาแห่งความสุขนี้

ความอิจฉาพลุ่งพล่านในใจของกู่หลิงเอ๋อร์ขณะที่เธอมองคู่รักหวานฉ่ำ สุดท้ายเธอจึงพูดหยอก “เอาล่ะ หวานชื่นกันขนาดนี้ ไม่คิดเกรงใจคนนอกอย่างฉันเลยล่ะสิ”

เมื่อได้ยินดังนั้น ซูอวี่ฉีจึงรีบดิ้นออกจากอ้อมแขนของเฉินผิง

“ฉันไม่ได้คิดว่าเธอเป็นคนนอกเลยนะ ถ้าเธออิจฉา ฉันก็ยินดีให้เธอมาสัมผัสกับกอดของเฉินผิงด้วยตัวเองเลยก็ได้นะ” เธอตอบอย่างยิ้มแย้ม

“ฉันไม่เอาด้วยหรอก!” กู่หลิงเอ๋อร์ตอบกลับไปขณะที่แก้มของเธอเป็นสีแดง

แม้ว่าเธออยากจะสัมผัสความรู้สึกอ้อมกอดของเฉินผิง แต่เธอก็รู้ดีว่ามันไม่ถูกต้องที่จะทำแบบนั้น

ทุกครั้งที่กู่หลิงเอ๋อร์นึกถึงตอนที่เฉินผิงกอดร่างเปลือยเปล่าของเธอที่เสิ่งเฉิง เธอคิดว่าร่างกายอันอบอุ่นของเขาเป็นสถานที่ที่ปลอดภัยที่สุดในโลก

เฉินผิงมองไปที่หญิงสาวทั้งสองขณะที่ความคิดชั่วร้ายผุดขึ้นในใจของเขา ถ้าหญิงสาวทั้งคู่กระโจนเข้ามาในอ้อมแขนของฉัน มันคงรู้สึกวิเศษมากๆ ที่ได้กอดพวกเธอทั้งสองคนพร้อมกัน จริงมั้ย?

เป็นธรรมดาที่เฉินผิงจะคิดเช่นนั้นเพราะเขาเป็นผู้ชาย อีกอย่าง ซูอวี่ฉีเคยพูดติดตลกว่าผู้หญิงสองคนสามารถดูแลเฉินผิงด้วยกันได้ เขาจึงเกิดความคิดนั้นขึ้น

อย่างไรก็ตาม มันเป็นแค่ความคิดชั่ววูบเท่านั้น เขารีบนั่งลงที่โซฟาเพื่อเก็บซ่อนความเขินอาย

“เฉินผิง ซ่งเถี่ยได้ส่งศิลาที่คุณต้องการมาแล้ว พวกมันวางกองอยู่ในสวน คุณเห็นพวกมันหรือยัง?” ซูอวี่ฉีเอ่ยถาม

“ฉันเห็นแล้ว” เฉินผิงพยักหน้ายืนยัน

ฉันไม่รู้เลยว่าทำไมซ่งเถี่ยถึงต้องการไปส่งศิลาวิญญาณที่จิงตู! ต้องขอบคุณที่เธอไม่ทำแบบนั้น ถ้าผู้บำเพ็ญเพียรคนอื่นๆ ในจิงตู รู้เรื่องเหมืองศิลาวิญญาณ ฉันคงไม่สามารถเก็บมันไว้กับตัวได้ สุดท้ายแล้ว ผู้บำเพ็ญเพียรทุกคนต่างหลงใหลในศิลาวิญญาณกันทั้งสิ้น