เฉินผิงไม่ทราบว่าตอนนี้เขาได้กลายเป็นคนดังในยุทธภพไปเสียแล้ว ยิ่งเขามีชื่อเสียงมากเท่าไหร่ ปัญหาที่ตามมาก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
ถ้าหากจ้าวอู๋ฉีกับฉางหยวนจุนไม่ได้ช่วยเฉินผิงเอาไว้ในจิงตู หลังออกจากด่านเก็บตัวฝึกบำเพ็ญฌาน ฉินเซียวหลินก็คงจะไปที่หงเฉิงเพื่อแก้แค้นให้ลูกชายของตนแล้ว
ตอนนี้ฉินเซียวหลินได้ยื่นสาส์นท้าประลองออกมาแล้ว ถึงฉางหยวนจุนจะเป็นประมุขของหกสำนัก แต่เขาไม่อาจพูดอะไรได้ อย่างไรเสีย ตามกฎของยุทธภพ ก็เป็นเรื่องปกติที่ผู้มาจากยุทธภพจะแก้แค้นกันในสนามประลอง อีกทั้งฉางหยวนจุนก็ไม่สามารถยื่นมือเข้าไปยุ่งได้
ทว่ายามนี้เฉินผิงยังคงจดจ่ออยู่กับการฝึกบำเพ็ญฌานของตนเองจนไม่รู้เรื่องสาส์นท้าประลอง เขาไม่รู้ว่าทั่วทั้งยุทธภพกำลังจับตามองเขาอยู่
ในขณะเดียวกัน ผู้ฝึกยุทธ์จากยุทธภพก็ได้มารวมตัวกันอยู่นอกอ่าวพันหลง หลินเทียนหู่กับชื่อเฟิ่งเองรีบกลับมาจากเสิ่งเฉิงพร้อมกลุ่มคนนับร้อย พวกเขาไม่สนใจหรอกว่าตระกูลฉินหรือฉินเซียวหลินจะแข็งแกร่งสักแค่ไหน เพราะในสายตาของพวกเขาแล้ว เฉินผิงคือเจ้าสำนัก และพวกเขาก็จะจงรักภักดีต่อเขา ต่อให้พวกเขาต้องเสี่ยงชีวิตก็จะไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องขึ้นกับเฉินผิงเป็นอันขาด
กู่เวิ่นเทียน ซูเหวินจงและหลิงเจิ้นชวนก็มาหารือวิธีแก้ปัญหากับเฉินผิงที่อ่าวพันหลง ถึงหลิงเจิ้นชวนจะเป็นนายกเทศมนตรีหงเฉิง แต่หลิงเจิ้นชวนก็ไม่กล้าเข้าข้างเฉินผิงต่อหน้าตระกูลฉินที่มาจากจิงตู
พวกเขามารวมตัวกันที่อ่าวพันหลงอย่างกระวนกระวายใจ แต่เฉินผิงยังอยู่ระหว่างการฝึกบำเพ็ญฌานจึงไม่มีใครกล้าเข้าไปขัดจังหวะเขา
“พ่อคะ พวกเราควรจะทำยังไงดี?” ซูอวี่ฉีเอ่ยถามอย่างเสียมิได้
ถึงเธอจะไม่รู้ว่าฉินเซียวหลินเป็นใคร แต่กู่หลิงเอ๋อร์เคยเล่าให้เธอฟังว่าฉินเซียวหลินเป็นผู้แกร่งกล้าในยุทธภพ สิ่งนี้ทำให้เธออดมิได้ที่จะรู้สึกกังวลใจอยู่บ้างเพราะเกรงว่าฉินเซียวหลินจะสังหารเฉินผิง
“ไม่ต้องห่วงหรอก ลูกไม่เห็นเหรอว่ามีผู้คนมารวมตัวกันที่นี่เพื่อหาทางแก้ปัญหา!” ซูเหวินจงรับรองกับเธอ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...