“อ่อนหัด!”
หลังจากหลินเทียนหู่พูดจบ ก็มีเสียงสตรีดังอยู่นอกบ้าน
ทุกคนหันไปทางเสียงแล้วเห็นสาวงามคนหนึ่งเดินนวยนาดเข้ามาในบ้าน หญิงสาวผู้นั้นถักผมเปียจนดูราวกับเด็กนักเรียน
“เธอเป็นใครกัน?” หลินเทียนหู่ถามอย่างเย็นชาพลางถลึงตามองเธอ
หากเป็นหญิงสาวทั่วๆ ไปก็คงตกใจกลัวเมื่อได้เห็นสีหน้าของหลินเทียนหู่ไปแล้ว แต่หญิงสาวผู้นี้กลับไม่สะทกสะท้าน “ฉันถ่อมาจากจิงตูก็เพื่อมาตามหาเฉินผิง”
ผู้คนมองหน้ากันก่อนจะหันหน้าไปมองซูอวี่ฉี
พวกเขารู้ว่าเฉินผิงอยู่ในจิงตูตามลำพังได้สองสามวันแล้ว แต่พวกเขาไม่คาดคิดว่าหลังจากเขากลับมาได้ไม่นาน จู่ๆ ก็จะมีหญิงสาวจากจิงตูปรากฎตัวขึ้น
“เธอเป็นใคร? ทำไมถึงต้องตามหาเฉินผิงด้วย?” ซูอวี่ฉีถามพลางมองตาขวางมาที่หญิงสาวผู้นั้น
หญิงสาวมองสำรวจซูอวี่ฉีแล้วหัวเราะเยาะด้วยความดูแคลน “เธอคงจะเป็นซูอวี่ฉีสินะ สวยไม่เบาเลยนี่ แต่นอกจากหน้าตาสวยแล้วก็ไม่มีอะไรสักอย่าง มิหนำซ้ำเธอยังไม่มีพลังปราณอยู่ในร่างกายอีกต่างหาก ถ้าเธอเอาแต่ติดสอยห้อยตามเฉินผิงอยู่แบบนี้ คงได้เกิดเรื่องขึ้นสักวันแน่ เฉินผิงไม่ว่างมาปกป้องเธอได้ตลอดเวลาหรอกนะ”
“เธอ!” ซูอวี่ฉีรู้สึกโกรธเสียจนแทบควันออกหู ก่อนที่เธอจะพุ่งเข้าใส่หญิงสาวผู้นั้น ก็โดนกู่เวิ่นเทียนขวางเอาไว้
เนื่องจากหญิงสาวจากจิงตูแผ่กลิ่นอายที่ไม่ธรรมดาสามัญออกมา ทางที่ดีตอนนี้อย่าได้สร้างศัตรูจะดีกว่า
“คุณผู้หญิง บอกผมหน่อยได้ไหมว่าทำไมคุณถึงอยากเจอเฉินผิง?” กู่เวิ่นเทียนเอ่ยถามอย่างสุภาพ
“ฉันมาที่นี่เพื่อมอบของบางอย่างให้แก่เขา แล้วเขาอยู่ที่ไหนเล่า?”
“คุณเฉินกำลังฝึกบำเพ็ญฌานอยู่ในห้อง เขาอยู่ในนั้นมาได้สามวันแล้ว” กู่เวิ่นเทียนบอกตามตรง
“ปลุกเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ! ภัยพิบัติกำลังจะมาถึงในอีกสามวันให้หลัง เขาควรจะคิดหาแผนรับมือเสียแต่เนิ่นๆ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...