บ้านของซุนฝูไห่อยู่ในเขตชุมชนเฟิ่งหวงจ้วงหยวนที่มีชื่อเสียงในหงเฉิง ราคาห้องที่นี่อยู่ที่ราวหนึ่งหมื่นกว่า ห้องชุดชุดหนึ่งไม่ทันไรก็ถึงหนึ่งล้านแล้ว แต่ว่าสถานที่แบบนี้ในหงเฉิงไม่ใช่ว่าคนธรรมดาทั่วไปสามารถรับผิดชอบได้ไหว!
“เฉินผิง หลังจากที่ถึงแล้ว ปากหวานนิด มีมารยาทหน่อย อย่างไรเสียเราก็เป็นคนที่มาขอความช่วยเหลือ อย่างแกตอนนี้ การหางานเป็นเรื่องยากมาก ไม่มีบริษัทไหนยอมที่จะรับคนที่เคยติดคุกมาก่อนหรอก แกก็ระวังหน่อย...”
บนรถ ถังหงอิงเตือนสติเฉินผิง กลัวว่าเฉินผิงจะทำอะไรผิดไป!
“พอแล้ว พูดให้น้อยลงเถอะ ติดคุกมาก่อนแล้วยังไงกัน คนเคยติดคุกจะต้องเป็นคนที่ไม่มีคุณภาพงั้นหรือความสัมพันธ์ของฉันที่อยู่กับฝู่ไห่มาหลายปี ตรงนี้ไม่มีปัญหาแน่นอน...”
เฉินเป่ากั๋วหันศีรษะมาจากที่นั่งด้านหน้า พูดกับหงถังอิง!
เขากลัวว่าถังหงอิงจะพูดไปเรื่อย ทำให้เฉินผงรำคาญ โดยเฉพาะพูดเรื่องติดคุกขึ้นมา อย่างไรเสียเฉินผิงติดคุกก็ไม่เป็นธรรมมากพออยู่แล้ว
“พวกคุณสนิทกันขนาดนั้น ทำไมหลายปีที่ผ่านมานี้ไม่เห็นเขามาเยี่ยมคุณบ้างเลย ช่วงหลายปีมานี้พวกเราเป็นอย่างไร ตัวคุณไม่รู้หรือ”
หงถังอิงรู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง ช่วงหลายปีนี้ที่เฉินผิงติดคุก ครอบครัวของพวกเขาก็ตกต่ำลงไปมาก แต่ไม่เคยเห็นซุนฝูไห่โผล่มาเลยสักครั้ง!
“พอได้แล้ว อย่าโทษฝูไห่ เป็นฉันที่ไม่ได้บอกเขา ฉันไม่เคยบอกเขาเรื่องสถานการณ์ของบ้านเรา อีกอย่างเขาก็ไม่รู้ที่อยู่ของบ้านเรา มองอย่างไร พวกเราก็เป็นสหายรบที่ร่วมเป็นร่วมตายกันมา ในปีนั้นที่ฝึกกรอกกระสุน ถ้าไม่ใช่ฉันที่กระโจนเข้าไปหาเขา ตอนนี้ก็คงไม่มีคนที่ชื่อว่าซุนฝูไห่แล้ว!”
เฉินเป่ากั๋วเป็นคนค่อนข้างแข็งแรง อีกทั้งในปีนั้นเขาเป็นถึงหัวหน้าชั้น ดังนนั้นจึงผสมกันออกมาเป็นตัวเขาในตอนนี้ เกรงใจที่จะบอกกับเพื่อนร่วมรบ!
ถ้าหากไม่ใช่เพราะเรื่องหางานให้กับเฉินผิง เขาก็ไม่มีทางมาหาซุนฝูไห่
“แม่ครับ นิสัยพ่อไม่ใช่ว่าแม่ไม่รู้จัก พอถึงที่แล้วผมจะระวัง รอผมมีงานทำได้เงินเดือน พวกเราจะมีชีวิตที่ดีขึ้น...”
เฉินผิงพูดกับหงอิงถัง
ตอนนี้ในกระเป๋าของเฉินผิงมีเงินอยู่สิบล้าน แต่ว่าเขาบอกกับพ่อแม่ไม่ได้ อย่างไรเสียเงินพวกนี้ก็อธิบายไม่ได้ ถ้าหากพูดความจริงออกไป พ่อแม่ของเขาก็ไม่เชื่อ ถึงอย่างไรประสบการณ์ในคุกสามปีที่ผ่านมาของเขาก็เป็นตำนาน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...