หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 65

“อืม เพียงแต่ไม่ได้ติดต่อกันหลายปี ไม่รู้ว่าเป็นอย่างไรบ้าง!” ซูนฝูไห่พยักหน้าสองสามครั้ง

“ตอนนี้ไม่แน่ว่าอาจจะกลายเป็นคนใหญ่คนโตแล้วก็ได้ เดี๋ยวพอเขามา พวกคุณพูดถึงเรื่องเก่าๆกัน...” ใบหน้าของหลี่เฟิ่งซย๋าเต็มไปด้วยความยินดี จากนั้นมองไปยังซุนเสี่ยวเหมิงที่อยู่บนโซฟาแล้วพูดว่า “รีบไปเปลี่ยนชุด เดี๋ยวจะมีแขกมาบ้าน แกเป็นแบบนี้ดูเหมือนอะไรกัน อีกอย่างหัวหน้าชั้นพ่อแกมีลูกชาย เมื่อถึงเวลาเขาก็มาด้วยกัน ไม่แน่ว่า...”

“โอ๊ย แม่คะ แม่หยุดพูดได้แล้ว ตอนนี้หนูมีแฟนแล้วค่ะ ไม่ใช่ว่าแม่ไม่รู้ น่ารำคาญจริง...”

ซุนเสี่ยวเหมิงลุกขึ้นจากโซฟา มุ่งไปยังห้องนอนด้วยใบหน้าหงุดหงิด!

“ยัยเด็กคนนี้ ไม่ใช่ว่าเพื่อแกหรือ เจ้าชุยจื้อหย่วนนั่นก็เป็นแค่ผู้จัดการฝ่ายของบริษัท แต่คนที่เขามาเป็นถึงทายาทเศรษฐีรุ่นสอง จะเหมือนกันได้อย่างไร”

หลี่เฟิ่งยังคงพูดตามหลัง!

ซุนเสี่ยวเหมิงไม่มีอะไรจะพูด แต่เมื่อเข้าห้องนอนไปแล้ว ก็ออกแรงปิดประตูไป!

“เด็กคนนี้ไม่เชื่อฟังเลย...” หลี่เฟิ่งซย๋าตะโกนออกมาอีกประโยค จากนั้นพูดกับซุนฝูไห่ว่า “เหล่าซุน ฉันไปล้างผลไม้ คุณอย่าลืมโทรปจองโรงแรม ขอที่ดีหน่อย มื้อเที่ยงจะได้ทานข้าวด้วยกัน!”

“ได้!” ซุนฝูไห่พยักหน้า

อย่างรวดเร็ว ครอบครัวของเฉินผิงก็มาถึงแล้ว ซุนฝูไห่รีบไปเปิดประตู!

เฉินเป่ากั๋วและซุนฝูไห่เมื่อพบหน้ากัน ทั้งสองคนต่างก็ชะงักไป จากนั้นก็กอดกันแน่น!

“หัวหน้าชั้น ฉันคิดถึงนายเหลือเกิน หลายปีมานี้นายเปลี่ยนไปมากเลย ผมก็ขาวไปไม่น้อย...”

ซุนฝูไห่พูดยิ้มๆ!

“ฮาฮาฮา นายเองก็ร่ำรวยแล้ว สภาพนายตอนนี้ ยังกล้าสวมชุดทหาร...”

เฉินเป่ากั๋วหัวเราะพร้อมชกไปที่ซุนฝูไห่

ซุนฝูไห่มองไปยังถังหงอิงและเฉินผิง เมื่อเขาเห็นถังหงอิงแม้ว่าแววตาจะนิ่งเฉย แต่ในดวงตาคู่นั้นกลับไร้แวว วกับไม่รู้ซ้ายรู้ขวา ทั้งร่างก็ชะงักไป!

เฉินเป่ากั๋วเห็นแบบนี้ จึงรีบแนะนำ “นี่คือภรรยาของฉันถังหงอิง หลายปีก่อนเธอป่วย ตาสองข้างก็เลยมองไม่เห็น”

ซุนฝูไห่จึงรีบพูดกับถังหงอิง “สวัสดีครับพี่สะใภ้ รีบเข้ามาในบ้านเถอะ...”

หลี่เฟิ่งซย๋าประคองถาดผลไม้ออกมาจากในครัว รีบออกมาต้อนรับ!

“หัวหน้าชั้น ภรรยาฉันชื่อหลี่เฟิ่งซย๋า...”

ซุนฝูไห่แนะนำให้กับเฉินเป่ากั๋ว!

“สวัสดีน้องสะใภ้...” เฉินเป่ากั๋วยิ้มน้อยๆ!

หลี่เฟิ่งซย๋าชะงักไป เธอพบว่าเฉินเป่ากั๋วสวมเสื้อผ้าธรรมดา ผมเปลี่ยนเป็นสีขาว ไม่ได้แสดงถึงความเป็นคนใหญ่คนโต เมื่อมองดูถังหงอิงและเฉินผิง ต่างก็ดูธรรมดา มองอย่างไรก็เป็นเพียงคนธรรมดา!

“ตอนนี้ตำแหน่งใหญโตแล้วต้องสมถะขนาดนี้หรือ” หลี่เฟิ่งซย๋าพึมพำในใจ!

“เหม่ออะไร หัวหน้าชั้นพูดกับเธออยู่นะ!” ซุนฝูไห่เห็นหลี่เฟิ่งซย๋าชะงักไป ดังนั้นจึงพูดเรียกสติ!

“อ้อ สวัสดีค่ะพี่ใหญ่ สวัสดีค่ะพี่สะใภ้ ฉันเพิ่งล้างผลไม้ให้พวกคุณ!”

หลี่เฟิ่งซย๋ารู้ตัวแล้ว ก็รีบพูดยิ้มต้อนรับ