เรื่องที่เกิดขึ้นเปลี่ยนเสิ่นว่านซานไปมาก ดูเหมือนว่าเขาจะสำนึกจริงๆ ที่ได้ทำชั่วลงไป
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอน้อมรับไว้”
เฉินผิงไม่ลังเลแม้แต่น้อย เพราะโสมพันปีจำเป็นสำหรับเขา
“คุณเฉิน ผมจะส่งคนมาช่วยที่นี่ ต้นสนพันปีแบบนี้ใช้เวลาขุดหลายวัน ทั้งยังต้องใช้ความระมัดระวังอย่างยิ่งยวดตอนขุด ซึ่งผมจะคอยควบคุมด้วยตัวเอง” โจวจื้อเฉียนบอกเฉินผิง
เฉินผิงโบกมือเป็นทำนองว่าเขาไม่มีเวลารออีกหลายวัน “ไม่เป็นไรครับ คุณกลับไปเถอะ ผมจะอยู่ที่นี่ หลินเทียนหู่จะมารับผมพรุ่งนี้เช้า”
พวกเขาไม่เข้าใจว่าเฉินผิงจะทำอะไร กระนั้นก็ไม่มีใครกล้าขัดใจเขา จึงพากันไปจากป่าเฮยเซี่ยจื่อจนหมด หลังจากทุกคนไปแล้ว เฉินผิงมองไปยังต้นโสมพันปี เขาใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้น เขานั่งลงทันทีพร้อมใช้วิชาจิตตวิสุทธิ
คลื่นพลังวิญญาณแผ่ไปด้านหน้าเฉินผิง ดูเหมือนต้นโสมพันปีจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่ง กิ่งก้านและใบของมันจึงสั่นระรัว เห็นได้ชัดว่ามันพยายามดิ้นรนเพื่อไม่ให้ถูกเฉินผิงดูดกลืน
เฉินผิงใช้เวลาทั้งคืนเพื่อดูดกลืนพลังวิญญาณของต้นโสมพันปี หลังจากนั้นเขาก็ขึ้นไปถึงระดับสามของขั้นหลุดพ้น เมื่อลืมตาขึ้น เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่เอ่อล้นในกาย
เขาพัฒนาได้เพียงสองระดับด้วยต้นโสมพันปีหนึ่งต้น เฉินผิงนึกไม่ออกเลยว่าการบำเพ็ญเพียรในขั้นต่อไปจะยากขนาดไหน แต่ยังไงเขาก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เพราะได้เลือกเส้นทางนี้แล้ว เขายังไม่ได้รู้เรื่องพื้นเพของตัวเองเลย
เฉินผิงมองศพที่อยู่บนพื้น จากนั้นก็คำนับให้ ที่ต้นโสมพันปีโตได้ก็เพราะเลือดของพวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...