หัตถ์เทวะราชันมังกร นิยาย บท 672

“เจ้าหนู อย่าเข้าใจผิด เรามาจากหุบเขายา เราไม่ได้มาร้าย เราตรวจจับพลังวิญญาณจากยานั่นได้โดยไม่ตั้งใจ เราก็เลยมาตามหาที่นี่”

ชายแก่แสดงท่าทีเป็นมิตร

“หุบเขายา?” เฉินผิงไม่เคยได้ยินมาก่อน “พวกคุณเกี่ยวข้องอะไรกับตำหนักยา?”

เฉินผิงรู้แค่ว่าตำหนักยาเป็นที่เก็บยาของตระกูลไป๋ในเมืองเจียงเป่ย ตำหนักยายังช่วยจัดหาสมุนไพรให้เฉินผิงอยู่เรื่อยมา

“ตำหนักยา?” ชายชราดูมึนงงเมื่อเขาหันไปหาคนที่หนุ่มกว่า

เห็นชัดว่าชายแก่ไม่รู้ว่าเฉินผิงพูดถึงอะไร

แต่ยังไงก็ตาม ตำหนักยาก็โด่งดังมากในเจียงเป่ยและเจียงหนาน ผู้คนในยุทธภพมักจะไปที่นั่นเพื่อหายาที่ต้องการ ในเมื่อชายแก่ไม่รู้จักตำหนักยา ก็ชัดเจนแล้วว่าเขาไม่ใช่คนพื้นที่

ชายหนุ่มรีบอธิบายให้ผู้เฒ่าฟัง “คุณซู ตำหนักยาเป็นเพียงร้านขายยา อีกทั้งพวกเขายังกลั่นยาระดับล่างด้วย ทั้งยังมีชื่อเสียงมากในเจียงเป่ยกับเจียงหนาน แต่ก็เป็นเพราะมีคนในยุทธภพชักชวนให้มาซื้อยา แถมตระกูลไป๋จากจิงตูยังสนับสนุนด้วย!”

ชายชราเข้าใจในทันที “หุบเขายาของเราไม่ได้เกี่ยวอะไรกับตำหนักยา”

“ตำหนักยามีดีแต่ชื่อ คุณภาพเทียบกับหุบเขายาไม่ได้เลย แค่โทรครั้งเดียวฉันก็สั่งให้ไป๋เสี่ยวซานทำลายที่นั่นได้”

ความเย้ยหยันฉายเต็มใบหน้าของชายหนุ่ม

“ยูดง ฉันพาแกมาเพื่อเรียนรู้ อย่าก่อปัญหาจะได้ไหม” ผู้เฒ่าตำหนิชายหนุ่ม ผู้มีชื่อว่า ยูดง

ยูดงไม่กล้าพูดอะไรอีกเมื่อได้ยินดังนั้น

เฉินผิงเริ่มสนใจหุบเขายา พวกเขาเป็นใครกัน? แข็งแกร่งถึงขนาดที่ทำลายตำหนักยาที่ขึ้นกับตระกูลไป๋ได้ด้วยการโทรครั้งเดียว?

เฉินผิงไม่รู้ว่าพวกเขาเป็นใคร อีกทั้งเขายังไม่รู้จักหุบเขายา ฉันจะเอายาให้คนแปลกหน้าได้ยังไง?