“คุณแข็งแกร่ง แต่ก็ยังแกร่งไม่เท่าผม” เฉินผิงแค่นหัวเราะ
“งั้นหรือ? ฉันขอลองดูหน่อยแล้วกัน”
ทันใดนั้น ยูดงก็กระโดดขึ้นแล้วซัดฝ่ามือใส่ศีรษะเฉินผิง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมาก เขาแทบไม่มีเวลาให้หลบ
เขาตะโกน “แกตายแน่”
เฉินผิงหรี่ตาลงพร้อมปลดปล่อยรัศมีเข่นฆ่าออกมา
พวกเขาเพิ่งจะเจอกันและยังไม่ได้รู้จักกันดี อีกทั้งยังไม่มีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน เฉินผิงจึงนึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าจู่โจม
ซูฉางเซิงยืนมองอยู่ห่างๆ อย่างเงียบงัน ใบหน้าชายแก่ไร้อารมณ์ใดๆ ดูเหมือนเขาจะไม่เข้าไปขวางการต่อสู้
เฉินผิงเกือบจะถูกโจมตีในตอนที่เขากู่ร้อง จากนั้นก็ปล่อยหมัดขึ้นฟ้า ทันใดนั้นพลังวิญญาณก็ระเบิดรอบกายเขา ผลักคู่ต่อสู้ให้กระเด็นถอยหลัง
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
หลังถอยไปได้สองสามก้าว หน้าของยูดงก็ซีดลง เขารู้สึกได้ว่าอวัยวะภายในร้อนเป็นไฟ เขาสัมผัสได้ถึงรสเลือดในปาก
“ตาผมแล้ว” เฉินผิงคำราม
เขากำหมัดแน่น แล้วชกใส่ชายที่อยู่เบื้องหน้า
หมัดนั้นรุนแรงจนเกิดเสียงหวีดหวิวเมื่อมันแหวกอากาศ พอเห็นแบบนั้นยูดงก็ตื่นตระหนก เขารีบพลิกมือข้างขวา มีดาบสัมฤทธิ์ปรากฏขึ้นในมือ
ดาบนั้นเริ่มฉวัดเฉวียนบนมือเขา มันฟันสวนสายลมที่เกิดจากหมัดนั้น ฉับพลันนั้นเสียงกระหึ่มก็ดังก้อง มีประกายไฟโปรยปรายไปทั่ว
ฉับ!
มีเสียงฉีกขาดเมื่อยูดงผงะถอยหลัง ชุดของเขาขาด เผยให้เห็นรอยแผลยาวครึ่งเมตรบนอก มีเลือดสดๆ ไหลรินออกมา
เมื่อเห็นแผลของตัวเองเขาก็เบิกตากว้าง ตะโกนเสียงแหลมด้วยพลังทั้งหมดที่มี “ฉันจะฆ่าแก!”
เขาคำรามเสียงต่ำ ดาบในมือกลายเป็นสีแดงฉาน มันพุ่งเข้าไปหาเฉินผิงพร้อมเปล่งรัศมีคุกคาม
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หัตถ์เทวะราชันมังกร
ยิ่งอ่านตอนก็ยิ่งสั้นลงๆ ของฟรีไม่มีในโลกจริงๆ เลิกอ่านกันเถอะเสียอารม...
เริ่มตั้งแต่ตอนที่ 1886 ตอนเริ่มสั้นลงๆ ต้องทำไง...
ไม่มีระบบจ่ายเงินผ่านหักบัญชีธนาคารหรือจ่ายผ่านทรูฯ บ้างหรือผมไม่ได้ใช้บัตรเครดิต...
3065-3074 ไม่มี...
อ่านมาถึงตอนที่ 136 แล้วแต่ต้องอ่านแบบผ่านๆเพราะแต่ละฉากวนอยู่ที่พระเอกโดนดูถูกตลอด จากคนทั้งเรื่องรวมทั้งพ่อแม่ด้วยเลยมั้ง พระเอกต้องเป็นโรคจิตอ่อนๆแน่เลย ไม่ได้คิดจะทำอะไรให้ดีขึ้นนอกจากคิดในใจว่าฉันเก่ง รอให้เขาดูถูกก่อนแล้วนิ่งๆ ยอมรับแล้วผ่านไป พยายามหาเรื่องที่พระเอกเก่ง หรือสู้ชีวิตแล้วดีขึ้น แต่แบบเหมือนฉันเก่งอยู่ในใจคนเดียว มันน่าอึดอัดมาก...
ทำไมพระเอกเก่งต้องทนให้คนดูถูกตัวเองดูถูกพ่อแม่แบบไม่คิดจะทำอะไรเลย แบบตามน้ำไปวันทั้งที่มีฝีมือ ทนลำบากกันไป...
หน้าด้านจังอีกู่หลิงเอ๋อร์ หลงรักแฟนเพื่อน แล้วเสือกเสนอตัวออกนอกหน้าเกิ๊น นิสัยแบบนี้เขาเรียกดอกทอง คนเขียนไม่เข้าใจหรอว่านิสัย ผู้หญิงสันดานแบบนี่ น่าขยะแขยง...
ชักจะเบื่อ หายอีกแล้ว หมดไปเกือบ 2 พัน แล้วนะ...
มีเรื่องอื่นที่จบแล้วบ้างไหมจะหาซื้ออ่าน...
มีหนังสือขายมั้ยครับ รอวันละ 20 ตอน ไมทันใจ...